Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Page 66

Tímarit Máls og menningar
líkafrón: Um konuna þína?
baldi : Ekki neitt misjafnt, þú skilur það!
LÍkafrÓn: Já, ég skil það.
BALDI kœruleysislega: Hún er ágæt og við rífumst aldrei! Stutt þögn. Hefur
þú verið giftur?
LÍKAFRÓN: Ég? Nei. Ræskir sig. Hann hefur alltaf bannað það.
baldi: Hefur hann bannað það?
líkafrón: Já. Honum var illa við það. Mikið illa við það! Hann hefur
harðbannað mér að gera það ... gifta mig, á ég við.
baldi: Það var skrýtið!
líkafrón : Ójá. Það hefur mér lika fundizt... í og með. En svona var þetta
samt. Hann vildi það ekki.
baldi : Af hverju ekki?
LÍKAFRÓN: Af hverju? ... Það er nú ekki fyrir neinn að geta í það! ...
Hans vegir eru órannsakanlegir og eiga að vera það ... En hann hefur
lostið hjarta mitt með ástarsorg til að gera mig dýrðlegan í konunni og
kenna mér að meta krossinn, og fyrir það er ég honum þakklátur.
baldi: Þú ert alltaf þakklátur?
LÍKAFRÓN auðmjúkur: Ég hef reynt að vera það ... Reynt að vera það eftir
megni...
Þeir moka þegjandi.
baldi : Heyrðu, sagðirðu ástarsorg?
líkafrón: Já, ég sagði það.
BALDI: Hvernig þá?
lÍkafrón : Hvernig?
baldi : Ég meina, hvernig var það?
LÍkafrón : Ástarsorgin?
baldi : Já. Segðu mér eitthvað af því!
LÍKAFRÓN: Það er langt síðan það var. Ég var þá í Ameríku. Það var á þeim
árum.
baldi: Hún hefur verið amerísk?
lÍkafrón: Nei. Hún var skozk og innflytjandi eins og ég. Þetta var þung
sorg. Þetta var þung sorg á sínum tíma_hjá okkur báðum.
baldi: Voruð þið trúlofuð?
LÍKAFRÓN með semingi: Trúlofuð? Ég veit það ekki. Ég man það ekki ná-
kvæmlega, hvernig það var hjá okkur. En við vorurn mikið sarnan. Hún
var í Hjálpræðishernum eins og ég.
160