Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Qupperneq 79

Rœða á aldarajmœli Leníns
stakling, sem er í ósátt við það þjóðfélag sem hann býr við, andvígur ó-
réttlæti í sérhverri mynd, en vill breytingu og hefur til að bera eðlishvöt og
hæfni bardagamannsins, tilfinningar og gáfur byltingarmanns.
Til eru þeir sem vilja umbreytingu og eru búnir ýmsum kostum ásamt
þeim vilja sem skapar byltingarmann. Ymsir þeirra bera fullt skyn á vanda-
mál nútímans svo sem fátækt, vanþróun, tæknilegan ófulllkomleika. Þeir
hafa komið auga á vandamálin sem stafa af arðráni heimsvaldastefnunnar.
Þeir eru byltingarsinnar af eðlisávísun og haga sér eins og sannir byltingar-
menn. Engu að síður hlj óta þeir, sem óhandgengnir eru kenningum Marx og
Leníns, að reka sig á óhemju örðugleika, sér til geypilegs óhagræðis. Því að
það getum við fullyrt — og erum reyndar skyldir til, sökum sérstæðrar reynslu
okkar og tilrauna til að læra af henni — að til eru aðeins ein byltingarsinnuð
stjórnmálavísindi: marxlenínisminn. Engin önnur stj órnmálaleg og byltingar-
sinnuð vísindi fyrirfinnast, engin önnur kenning, nema þá í bezta falli sem
yfirborðsmennska, hégómleiki, bætur á gamalt fat. Meira að segja alþjóð-
legur orðaforði yfirstéttarinar og heimsvaldasinnanna nú á dögum hefur
tileinkað sér mörg marxísk hugtök. Enginn deilir um það, að þjóðfélagið
skiptist í stéttir. Sérhver stjórnmálamaður og málgagn yfirstéttarinnar viður-
kennir vandamál stéttaskiptingarinnar sem staðreynd. Og fj öldi annarra hug-
mynda og hugtaka er viðurkenndur. Mörg þeirra orða og hugmynda eru af
marx-lenínskum uppruna.
Þetta þýðir, að marx-lenínskar hugmyndir breiðast út um allan heim. Ég
segi ekki, að þær séu jafn almennt hagnýttar sem þær eru víðkunnar. Ekki
vil ég heldur halda því fram, að þær séu notaðar eins mikið og oft er vitn-
að til þeirra. En athyglisvert er það, að hvar sem er á jörðunni eru marxískar
hugmyndir og skilgreiningar almennt notaðar meðal stúdenta og framsæk-
inna menntamanna. Nú á tímum er það viðurkennt næstum hvar sem er, að
fyrir utan marx-lenínismann sé ekki til nein byltingar- eða stj órnmálaleg
kenning eða vísindi.
Hópar af andmælendum Leníns hafa skotið upp kolli síðan á dögum Októ-
berbyltingarinnar. Eitt af vopnum heimsvaldastefnunnar gegn lenínismanum
er tilraunin til að smækka hlut Leníns í byltingarþróuninni, rangfæra söguna.
Hundruð skriffinna sem þykjast vera til vinstri — en á það ráð bregður aft-
urhaldið enn oftsinnis — hafa rangfært sögu hinnar lenínsku byltingarþró-
unar.
Þegar fram líða stundir verður það að sjálfsögðu ekki aðeins okkar land,
eða sósíölsku löndin ein, sem auðsýna Lenín virðingu. Sá dagur mun koma,
173