Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Qupperneq 81

Rœða á aldarafmœli Leníns
verðir, sökum þess að þeir eru auðsæir erindrekar bandarískrar heimsvalda-
stefnu, sem ennþá tekst að villa um fyrir og hálfblinda margt eitt flónið. Engu
að síður álítum við, varðandi þetta atriði, undir kringumstæðum slíkum sem
hér um ræðir, að byltingarsinnuð skoðun sé í deiglunni. Það er sú afstaða,
sem við höfum tekið og höldum okkur fast við.
Við ætluðum okkur aldrei að byggja á hugmyndafræði yfirstéttarinnar
eða stjórnmálaaðferðum hennar. Það sem okkur varðaði var sú andbyltingar-
þróun, sem hér átti sér stað, þróun í þá átt að bregðast marxismanum.
Ég er þeirrar skoðunar, að hér hafi verið um að ræða kringumstæður af
því tagi, þar sem þess er þörf að menn kunni að meta atburðina rétt og
bregðast við þeim á byltingarsinnaðan hátt. Heimsvaldastefnan ein hefði stað-
ið með pálmann í höndunmn, ef ekki hefði hér verið spyrnt við fótum og
numið staðar í tæka tíð.
Hér átti sér stað andbyltingarsinnuð þróun — ef einhver skyldi ekki hafa
gert sér það ljóst —, en við erum ekki yfirstéttarlegir frjálslyndisstefnumenn,
heldur marx-lenínistar og andvígir frjálslyndisstefnu.
í okkar augum er yfirstéttarheimspekin og allar hugmyndir yfirstéttarinn-
ar eins og þær leggja sig svo sem 'hver önnur hégilja, sem löngu hefur gengið
sér til húðar.
Með tilliti til framkomu frjálshyggjumanna og framkomu lands okkar, þá
höldum við því fram, að ofar öllu séu hlutlægar staðreyndir, sannleikurinn,
og að við munum alltaf og ætíð taka sjónarmið af hlutlægu mikilvægi og gildi
hlutanna. Það sem hafði úrslitagildi fyrir okkur var stuðningur Ráðstjórnar-
rikjanna.
Sumum fellur ekki, að við skulum viðurkenna þetta. Þessir viðbjóðslegu
frjálshyggjumenn, sem kássast upp á heiminn, þessir skrumarar sem aldrei
hafa þurft að glíma við eitt einasta vandamál, við vandamál heillar þjóðar,
aldrei þurft að horfa upp á og þjást með fátækt og eymd heillar þjóðar!
Þessar staðreyndir munum við jafnan hafa í huga. Þessir hlutir, þessi hlut-
lægi sannleikur og hlutlægu staðreyndir, munu ætíð mega sín mest í tengslum
okkar við Ráðstjórnarríkin.
Ekki verður um það deilt, að heimsvaldasinnar munu ekki sætta sig við
þessa afstöðu Kúbu. Oskammfeilnar yfirlýsingar hafa oftar en einu sinni
birzt, þess efnis, að þeir væru reiðubúnir að hefja viðræður við Kúbu, ef
hún ryfi tengsl sín við Ráðstjórnarríkin, stj órnmálaleg og hernaðarleg tengsl.
Slíkt er heimskuleg stjórnmálahegðun. Okkur er í fávizku ráðlagt að segja
skilið við vini okkar — til þess að verða vinir óvina okkar! Aldrei munum
175