Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Síða 82

Tímarit Máls og menningar
við ganga að slíku — ekki aðeins vegna þess að það er grundvallaratriði sem
varðar hvað mestu, heldur sökum djúprættrar byltingarsinnaðrar sannfær-
ingar. í fyrsta lagi mununi við aldrei fallast á neina heimsvaldasinna-skilmála;
aldrei! í öðru lagi munum við aldrei slíla stjórnmálatengsl okkar við Ráð-
stjórnarríkin, né það sem þeir kalla hernaðarleg tengsl. Þvert á móti munum
við að okkar leyti stöðugt vera reiðubúnir að efla hernaðartengsl okkar við
Ráðstjórnarríkin. Við hverja aðra ættum við að hafa þau? Ætti það að vera
við heimsvaldastefnu Bandaríkjanna?
Stjórnmálaleg og hernaðarleg tengsl okkar við Ráðstj órnarríkin munu
aldrei verða rofin. Hernaðartengsl okkar munu því aðeins rofna, að ekki
verði til nein heimsvaldastefna lengur.
Gagntilboð okkar, sem svar við yfirlýsingum bandarísku stjórnarinn-
ar, er: Hættið að vera heimsvaldasinnað ríki, og við skulum rjúfa hernaðar-
leg tengsl okkar við Ráðstjórnarríkin.
Þetta er semsagt sú tegund af yfirlýsingum sem þeir bera á borð.
En svo vikið sé að annarri staðreynd. Undanfarna mánuði hafa heyrzt
fregnir um það, að enduraðild Kú'bu að OAS hafi verið rædd í ríkisstjórnum
Rómönsku Ameríku. Það furðulega er, að engin þörf er að eyða í það orð-
um eða útskýra það, að Kúba hefur aldrei beðið um endurupptöku, né held-
ur mun nokkru sinni fara fram á hana.
Hver er munurinn á heimsveldastefnu-heimspeki og heimspeki gervibylt-
ingarsinanna sem hafa uppgötvað nýjan glæp, semsé þann, að Kúba einbeitir
sér að efnahagslegri uppbyggingu? Já, Kúba einbeitir sér að auknum hag-
vexti og verður að gera það. En hún hefur ekki afsagt stuðning við byltingar-
hreyfinguna, né mun heldur nokkru sinni gera slíkt.
Afstaðan til byltingarhreyfingarinnar er sú, að svo lengi sem til er heims-
valdastefa og reiðubúnir bardagamenn til að berjast fyrir frelsi landa sinna
undan heimsvaldastefnu, þá mun kúbanska byltingin styðja þá. Látum þetta
vera öllum vel lj óst.
Úr því minnzt er á stuðning við byltingarhreyfinguna, þá verður að taka
það fram, að slíkur stuðningur þarf ekki nauðsynlega að fara allur til skæru-
liðahreyfinga, heldur hlýtur að verða veittur sérhverri þeirri ríkisstjóm sem
í heiðarleika tekur upp stefnu framvindu í efnahagsmálum og félagsmálum
og vinnur að því að leysa land sitt undan oki bandarískra heimsvaldasinna.
Kúba er fús til að styðja slíka stjórn, hvernig svo sem hún hefur komizt til
valda.
176