Tímarit Máls og menningar - 01.10.1970, Page 87
Teorcma
umbur'ð'arlyndi liuns gagnvart borgarastétt-
inni. Hann benti í því samhcngi á þær
róttæku breytingar, sem borgarastéttin er
að taka á vorum dögum aðallega með út-
þenslu sinni, borgarastéttin er smám sam-
an að gleypa allar aðrar stéttir með því
að gera þær að smáborgurum, mannkynið
er allt á góðri leið með að verða tómir
smáborgarar. Við þetta skapast ný vanda-
mál, sem ekki verða leyst af hinum liverf-
andi andstæðingum borgarastéttarinnar,
ekki af okkur sem borgarastéttin er að
gleypa, heldur einungis af borgaranum
sjálfum — þessvegna, segir hann, lýkur
myndinni á örvæntingaröskri. I þessu öskri
er fólgin spurn, en svarið er víðs fjarri.
I>ó nú sé bæði listahátíð og fuglasöngur
í görðum lield ég samt að við komumst
ekki upp með það að hlusta á Pasolini eins
og hann væri lítill fugl á grænni grein.
Við skulum hlusta á hann eins og hann er,
spámannleg rödd hrópandans ef ekki rödd
bins reiða Jahve úr Gamlatestamentinu og
umfram allt látum okkur ekki nægja að
hlusta með velsælukennd fagurkerans held-
ur látum okkur koma við það sem hann
segir, ræðuin list lians og boðskap hennar
með fátæklegum orðum okkar því til þess
er ætlast af höfundinum, að einmitt með
því móti stækkum við hvert og eitt af þessu
verki.
181