Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1976, Side 25

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1976, Side 25
Shakespeare á meÖal vor — Vélin Mikla mönnum sínum viðvart. Þeir hafa gefið leigumorðingjum fyrirmæli. Stein- veggir Turnkastala bíða eftir nýjum föngum. Þetta eru fjórir eða fimm menn, en aðeins einn þeirra mun lífi halda. Þeir eiga hver sitt nafn og nafn- bót. Þeir bera sitt svipmótið hver. Einn er slunginn, annar djarfur; sá þriðji er grimmur, sá fjórði — kaldhæðinn. Þeir eru lifandi menn, því Shake- speare var mikið skáld. Andlit þeirra verða minnisstæð. En þegar lokið er lestri eins kaflans og sá næsti tekur við, þegar söguleikirnir eru lesnir í heild, þá taka andlit konunga og valdræningja að þurrkast út, hvert af öðru. Nöfnin eru reyndar hin sömu. Alltaf einhver Ríkarður, einhver Ját- varður, og einhver Hinrik. Þeir bera sömu nafnbætur. Þarna er hertogi af Jórvík, Bretaprins, hertogi af Klarens. I ýmsum leikjum eru ýmsir menn fræknir, eða grimmir, eða slóttugir. En leikurinn sem þeir leika hver gegn öðrum er alltaf hinn sami. Og í hverjum harmleik endurtaka mæður myrtra konunga sama ópið: MARGRÉT DROTTNING: Ég átti Játvarð; Ríkarður drap hann; ég átti Hinrik; hann drap Ríkarður; Þú áttir Játvarð; hann drap Ríkarður; Þú áttir Ríkarð; Ríkarður drap hann. HERTOGAFRÚIN AF JÓRVÍK: Ég átti Ríkarð, þann sem þú réðst bana; og þín ráð stóðu að morði Rúðlants míns. MARGRÉT DROTTNING: Játvarður þinn drap Játvarð minn, og féll; fyrir minn fékk ég einnig annan Játvarð; í uppbót kom hinn ungi Jórvíkingur, því ekki bættu tveir mitt sára tjón. Georg þinn dauður! hann sem hjó minn Játvarð; og hrappana, sem horfðu á leikinn þann, þá Hasting, Rípa-jarl, og Vögg, og Grey, hefur nú dimm gröf heimtað fyrir tímann. (Ríkarður þriðji, IV, 4) Upp af andlitsdráttum einstakra konunga og valdræningja í söguleikj- um Shakespeares fer smám saman að rísa mynd sjálfrar sögunnar. Mynd hinnar Miklu Vélar. Kaflarnir hver af öðrum, sérhver mikill Shakespeares- leikur, er einungis endurtekning: ginnandi forspjall fyrir sorgarleik, þá sem var hafin hátt til mikils falls. (Ríkarður þriðji, IV, 4) 119
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.