Tímarit Máls og menningar - 01.03.1979, Blaðsíða 45

Gunnar Benediktsson
Buldi við brestur
i
Það átti víst svo að heita, að ég lærði kver Helga Hálfdanarsonar undir
fermingu. En ég efast um, að ég hafi nokkurn tíma lært það orði til orðs,
því að þegar kom til fermingarundirbúnings og væntanleg fermingarbörn
tóku að skila kverlærdómi sínum á methraða, þá mætti okkur það óvænta
fyrirbæri, að séra Benedikt Eyjólfsson, sem var á sínu fyrsta ári í prestakall-
inu, sussaði á okkur og sagðist ekki gera kröfu til þess, að greinunum í kver-
inu væri skilað orði til orðs, en hann vildi, að við gætum talað við hann
um efni þeirra. En hversu mikið sem á hefur vantað, að ég kynni mitt
kver orði til orðs, þá hefur mér alltaf þótt vænt um þetta kver, og sum-
ar greinar þess kann ég enn orði til orðs. Þar á meðal er grein um bæn-
ina, sem hljóðar svo: „Bænin er vor þarfasta iðja, því að hún losar hjartað
við heiminn, en dregur það að guði, veitir oss styrk í veikleikanum, hugg-
un í hörmungunum, styður trú vora og eflir elsku vora til guðs“. Eg
geri ráð fyrir, að hin frábæra hrynjandi málsins ásamt látlausu málfari
hafi ekki átt minnstan þátt í því, að gera mér grein þessa hugnæma og
festa hana í minni. Onnur grein hefur þó orðið mér enn minnisstæðari.
Hún er um manninn og er eitthvað á þessa leið: „Maðurinn er æðsta
skepna jarðarinnar, því að hann er gæddur skynsemi til að hugsa og skilja,
frjálsræði til að velja og áforma, málfæri til að birta hugsanir sínar og
ódauðlegri sál“.
Auðvitað voru ekki allar greinar kversins svona skemmtilegar, og pata
hef ég af því, að ýmis boðskapur þess hafi verið hörkuógeðslegur, en
það fór alveg fram hjá mér á þeim árum. En það var þetta með skyn-
semina og frjálsræðið, sem festi djúpar rætur í sálu minni, enda var greind
og menntun og frelsi höfuðkeppikefli þjóðlífsins á þeim marglofsungnu
aldamótaárum. Þjóðlífið var þrungið af mennrunar- og frelsisþrá, og það
menningarstig átti sér langan og samfelldan aðdraganda. Aldrei fæ ég
mig fullsaddan af að prísa, hve mikinn þátt þjónar íslenzku kirkjunnar
35