Tímarit Máls og menningar - 01.03.1979, Side 63

Nú reyna Bandaríkin að sigra með rógburði
gefin voru við vopnahléssamningana í París 1973 að veita Víetnam efna-
hagsaðstoð „til að lækna sár styrjaldarinnar" eins og skrifað stendur í 21.
grein yfirlýsingarinnar.
Þegar eftir stríðslokin hófst áróðursherferðin gegn Víetnam og landið
var svikið um þá aðstoð sem það hafði svo brýna þörf fyrir. Synjunin var
réttlætt með ásökunum um að Víetnamar vildu ekki hjálpa til við leit að
nokkrum amerískum hermönnum sem enn var saknað, — í Víetnam þar
sem liggja grafin lík hundruð þúsunda manna sem saknað er, fólks sem
sprengjuregnið hefur tætt í sundur.
I áróðursherferðinni tóku ekki aðeins þátt andkommúnískir fjölmiðlar
Vestur-Evrópu sem höfðu alltaf beðið færis að ófrægja byltingarsinnaðar
hetjudáðir Víetnama, heldur einnig mörg samtök vinstrisinna sem höfðu
tilhneigingu til að fylgja Kína að málum. Þessir fyrrverandi málsvarar Víet-
nams túlkuðu nú, vegna áhrifa af kenningunni um „sósíalheimsvaldastefn-
una“, stefnu Víetnams sem pólitík Sovétríkjanna, en bældu með sér fyrri
mynd lands og þjóðar sem hafði barist fyrir sjálfstæði sínu með dæmalausri
staðfestu.
7
Einn þáttur af róginum um Víetnam eru fullyrðingar um að þeir neiti að
uppfylla loforðin frá 1967 um að leysa landamæradeilurnar við Kampút-
síumenn með samningum. I rauninni leita Víetnamar eftir samningum,
en þeir eru nú hindraðir, í fyrsta lagi þar sem hersveitir Kampútsíu, bún-
ar kínverskum vopnum, hafa í frammi ógnanir gegn íbúum landamæra-
héraðanna, í öðru lagi af óvissunni sem ríkir um ástandið í Kampútsíu
og um stöðu Sihanúks. En það var að frumkvæði hans sem samningarnir
við fulltrúa þjóðfrelsishreyfingarinnar og Víetnamska alþýðulýðveldisins
voru gerðir.
Jafn afskræmdar eru lýsingarnar á framkomu Víetnams gagnvart íbú-
um af kínverskum ættum í Saigon (Hó Sí Mín-borg) og nyrsm héruð-
um landsins. Margir af Kínverjunum í Saigon-Cholon voru flóttamenn
sem komu þangað á valdatíma Kuomintang og á árunum fyrir alþýðu-
byltinguna. Samkvæmt reglunni um að deila og drottna höfðu frönsku
nýlenduherrarnir sett þá til að sjá um viðskiptalífið. Þeirra hlutverk átti
að vera að annast útflutning hrísgrjóna og dreifingu innfluttra vara, allt
í þjónustu evrópskra fyrirtækja.
53