Tímarit Máls og menningar - 01.03.1979, Síða 90

Tímarit Máls og menningar
innan þess alveg eins áberandi. í fljótu bragði gæti það virst meðal „er-
lendustu“ eða „alþjóðlegustu“ íslenskra skáldverka, en í raun er það merki-
legast vegna þjóðlegra viðbragða við kröfum nútímans. Ytra sviðið er
merkilega íslenskt og svo mikilvægt kvæðisheildinni að það gæti farið fyrir
ofan garð og neðan hjá hverjum þeim sem kannaðist þar ekki við sig.
Annað þjóðlegt einkenni er bragarhátturinn. Brageyra Hannesar hlítir
ekki algerlega hefðbundnum reglum en varla er til lína í kvæðinu sem
er ekki bundin Ijóðstöfum og mestur hluti þess er undir reglulegum fimm-
kvæðum hætti. Þessi sefandi, klassíski bragarháttur með hljómgnægð sinni
gerir meira en að vagga lesandanum áfram í þokukenndum dagdraumum.
Hann er samtímis staðfesting og endurómur hins forna stuðlaða skáldskap-
ar á breyttum tíma.
í kvæðinu leitar skáldið athvarfs í bókum og enda þótt leit hans virðist
árangurslaus í kvæðinu er Dymbilvaka sjálf sönnun um mátt íslenskr-
ar skáldskaparhefðar, heiðursvottur til hennar að því leyti að hún sækir
styrk sinn til hennar. Sem slík er Dymbilvaka staðfesting þjóðlegra verð-
mæta í landi sem mikil menningarleg hætta steðjar að. Kvæðið sjálft er
sönnun þess hvers íslenskur skáldskapur var megnugur á þessum árum.
Þ. H. þýddi.
Grein þessi er hluti doktorsritgerðar Peter Carleton (Kára Marðarsonar)
sem Silja Aðalsteinsdóttir ritaði um í 4. hefti Tímaritsins 1978.
80
N