Tímarit Máls og menningar - 01.02.1983, Blaðsíða 60

Tímarit Máls og menningar
— Hyrðu mig snuggvast Sigurjón.
— Hyrðu Grjóni minn, ég hef dátlar áhyggjur af honum Didda
bróður þínum, sagði hann þegar þeir voru komnir.
Grjóni byrjaði að róta upp mölinni með gúmmískónum.
— Hann var hérna að snuddast aðeins hjá mér í morgun, svo fór
hann og kom svo aftur og var svo undarlegur, héld jafnvel að hann
hafi verið að drekka. Eg átti erfitt með að tjónka við hann.
Grjóni bölvaði lágt milli samanbitinna tannanna og var orðinn
rauður í framan.
— Hann var líka alltaf að tala um að drepa einhvern, og svo fór
hann heim til hennar Sigurlaugar og ætlaði að hnupla frá henni hníf!
Grjóni var hættur að bölva og farinn að horfast í augu við Hlyn.
— Veist þú nokkuð hvað þetta er Grjóni minn.
— Nei.
— Ekki það að ég sé að kvarta þó það sé stundum truflun fyrir mig
af honum, ég er að segja þér þetta Sigurjón afþví þú ert nú bróðir
hans!
— Hvernig hefur mamma þín það Sigurjón minn?
— Hún er veik.
Hlynur strauk svitann af enninu með olíumettuðum tvisti og sagði
andvarpandi:
— Það vildi ég óska að ég gæti eitthvað hjálpað ykkur!
Grjóni sagði ekki neitt og eftir að hafa tvístigið nokkra stund á
mölinni valsaði Hlynur aftur inn í skúrinn.
Grjóni var þögull og gekk með sveiflum svo að Vísispokinn dingl-
aði í kringum hann.
— Hvar fær Diddi alltaf brennivín? spurði Baddi.
— Hann er alveg kolbrjálaður maður. Um daginn drakk hann
svona frostlög tilisa setja á bíla og var svo veikur í marga daga á eftir
og ég þurfti að sitja yfir honum . . . bara grenjaði og öskraði þó hann
sé að verða tólf ára . . . og þá fór mamma líka að væla . . .
Hérna steinþagnaði Grjóni og beit á jaxlinn. Svo sagði hann
grimmdarlega:
— Hlynur er asni og fífl.
★
50