Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Side 18

Tímarit Máls og menningar
að sérhver hlutur hefur sérstakt eðli
og strit að skýra fyrir öðrum hvað það er mér rík gleði
og finnst það fullkomnað.
Nóg er að vera til ef þú vilt vera þú sjálfur.
Nú hef ég þegar ort þónokkur ljóð.
Að sjálfsögðu verð ég að auka við safnið.
Innihald ljóðanna er alltaf það sama,
en samt eru ljóðin ólík hvert öðru,
því sérhver athöfn er viss aðferð við að segja það sama.
Stundum sest ég og virði fyrir mér stein.
Mér dettur ekki í hug að hugsa hvort steinn finni til.
Og fjarri fer því að ég kalli steininn bróður.
Hann er mér kær fyrir það eitt að hann er steinn,
og líka af því hann finnur ekki til
og er mér því einnig óskyldur.
í önnur skipti hlusta ég á þyt vindsins
og tel nóg að hafa fæðst til að hlusta á vindinn.
Ég veit ekkert um álit annarra eftir þennan lestur,
en þetta er skoðun mín, enda hugsa ég erfiðislaust,
án gruns um að aðrir hlusti á hugsun mína,
því ég hugsa án þess ég hugsi
og í frásögn læt ég orðin tala sjálf.
Einhvern tíma var ég sagður vera efnishyggjuskáld.
Eg varð undrandi þá og þótti engu lagi líkt
að hægt væri að gefa mér sérstakt heiti.
Ég er ekki einu sinni skáld. Eg bara sé.
Ef skrif mín hafa gildi er gildið ekki frá mér.
Gildi ljóðanna er í línunum sjálfum
og slíkt er alveg óháð vilja mínum.
Aðeins náttúran er guðleg, en óguðleg í senn. . .
488
J