Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Blaðsíða 95

Drengurinn og trumban
Af hverju ræða þeir ekki við okkur?
Það er ekki hægt, Jenito, pabbi er að útskýra fyrir þeim. Þeir þurfa
næði.
Megum við ekki heyra útskýringarnar?
Þetta er þeirra mál, lærdómur, fyrir próf.
Eg er líka í prófum.
Þeirra eru miklu meiri próf.
En hvað heimur fullorðinna var undarlegur og forvitnilegur. Jenito
horfði tortrygginn á félaga föður síns. Væri þeirra von beið hann úti í
glugga. Honum geðjaðist ekki að þeim. Þeir voru ólíkir hermönnunum á
myndinni, föðurnum og frændanum. Þeir brostu ekki og rændu hann
næstum öllum tímanum sem hann hafði til að ræða við föður sinn.
Má ég heyra skýringarnar þegar ég verð stór?
Faðirinn játti því. Tíminn leið vonandi fljótt. En hann stóð ætíð í stað.
Samt áttu feðgarnir sunnudagana saman, góða daga. Þeir fóru út í garð
eða sveit að tína sjaldgæf blóm í safn, eða á knattspyrnuleik, en þó tíðum
í ákveðið fátækrahverfi í borginni. Jenito fann til feimni, leiða eða sektar
þegar þeir nálguðust óhrein húsin hnípin í þokunni þar sem óhreint fólk
bjó. Hvernig þorði faðir hans að fara þangað, hafa samband við ókunn-
uga? Hvað gat hann sagt þeim? I háttalagi föðurins var eitthvað dular-
fullt og Jenito varð afbrýðisamur yfir að hann vissi ekki allt.
Leiktu þér nú við krakkana, meðan ég ræði við félagana.
Þeir voru staddir á bar, og eftir hik og varfærni fundu Jenito og
strákarnir upp á skemmtilegum leik. I lokin urðu þeir bestu vinir og
Jenito hætti jafnvel að taka eftir grómteknum höndunum og gauðrifnu
buxunum.
Pabbi, má ég sýna þeim trumbuna?
Já, en segðu ekkert frá hermönnunum. Enginn ætti að verða hrifinn af
stríði.
Af hverju ekki? Eru hermenn þá ekki hugrakkir?
Fólk á að vera hugrakkt á annan hátt.
Hvernig?
Með því að vera gott hvað við annað og fórna sér, ef með þarf.
Jenito sýndi ekki trumbuna, trumba án bardaga er einskis virði.
Næsta sunnudag fór faðirinn út snemma en ákvað að þeir hittust
síðdegis á ákveðnum bar. Jenito varð afar stoltur yfir þessu samkomu-
lagi milli karlmanna en þó stoltari yfir að fá að fara einn á stefnumótið.
Staðurinn var kaffihús á ráðhústorginu, en þaðan óku lestirnar sem
565