Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Page 26

Tímarit Máls og menningar
Torga er frábært Ijóðskáld, meðal bestu ljóðskálda Evrópu og á ýmsan hátt líkur
norska skáldinu Rolf Jacobsen en miklu víðfeðmari; og lífsreynsla ljóðanna, ef svo
mætti segja, er ríkari en hjá Rolf. Ljóðreynslan er ekki aðeins formreynsla heldur
líka andblær, hljómur og innihald. En ríkust reynsla Ijóðsins er af sambúð við sig
sjálft.
Torga er eins og íbersk skáld sífellt á leið inn að kjarnanum; og hin jarðbundna
hugsun, flug þess sem ferðast um moldarheiminn og menningarhefðirnar er hvar-
vetna nálægt í ljóðum og bókmenntum Torga. Hann lifir í trúarsamfélagi jarðar og
manns og í eðli sínu er það heiðið. Fæðing og gröf er að mestu það sama. Barnið vex
í gröf móðurinnar og hún fæðir það til lífs sem endar á dauða. Maðurinn ætti þess
vegna að vera óttalaus og lifa í friði sem er stríð.
Líkt og svo mörg íbersk skáld yrkir Torga um undirstöður jarðlífsins. Hann yrkir
um eldinn, vatnið, vindinn, fæðinguna, dauðann og brauðið og vínið. Slík yrkisefni
eru sprottin úr samruna kristinnar trúar og latneskrar menningar.
Maðurinn er tvífætt tré, en samt er hann tré sem á rætur bæði á jörð og himni.
Laufskrúðið er hins vegar í honum sjálfum, krónan og aldinin.
Ekki skemmir að hafa þetta hugfast og að leiðarljósi við lestur verka Miguel
Torga.
Ættland
Öræfi og fjöll!
Eitthvað sefast í eðli mínu. . .
eitthvað djúpstætt og bælt,
óljóst
en gert úr gróðurmold
og sál.
Hér á fálkinn friðland
og faðmar ómælisvídd:
undir klónum er klettasnös
en krækir gogg í stjörnur. . .
496