Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Blaðsíða 78

Tímarit Máls og menningar
„Sexfingri“ reis stirðlega á fætur sökum elli í skrokknum og vatt sér að
syni sínum:
Gáðu að bróður þínum og segðu honum frá mér, að þið eigið báðir að
berjast uns yfir lýkur.
Söfnum mönnum! greip Jeronímus fram í. Fólk á að safnast efst í
þorpið og vera vopnað.
Við lögðum á ráðin í skyndi. Eg átti að fylgja Jeronímusi en Manolo
Pétri Cruz.
Við fórum. Ekkert herlið var á torginu. En skyndilega heyrðist hleypt
úr hríðskotabyssum og skammbyssum. A torginu skaut upp bónda og
hann stökk til okkar:
Þjóðvarðliðið fékk liðsauka og líka áhlaupasveitir. Líklega frá Me-
dína. — Svo var hann hlaupinn burt og sagði:
Ég sæki byssuna!
Komdu við heima! hrópaði Fernando Lago. Og segðu öllum sem þú
hittir að fara þangað líka.
Skothríðin færðist nær. Við dreifðum okkur næstum jafn skyndilega
og fuglar á hveitiakri ef veiðimaður sést. Fernando Lago og ég héldum til
vinstri. Við þræddum krákustíga þorpsins, óðum svaðið innan um
skrækjandi svín og hóuðum saman í skyndi öllum sem urðu á vegi
okkar. Lago þekkti þorpsbúa, rak höfuðið inn í hreysin og kallaði
órólegur ævinlega það sama:
Komið upp eftir og hafið byssurnar með! Fljótir. Þjóðvarðliðið er
komið.
Menn streymdu út um dyrnar, hörkulegir, og patandi konur. Okkur
elti óhreinn hópur þegar háreysti heyrðist fyrir framan okkur og fór
vaxandi. Málmur glumdi, síðan smellur í leðurbelti, síðan dauf mótmæli,
næstum kæft óp.
Við beygðum fyrir hornið og stönsuðum skyndilega. Innst í götu-
ræksninu er hópur þjóðvarðliða að húðstrýkja bílstjórann sem ók
okkur, og hann lýtur fram með bolinn eins og hann ætli að flýja undan
höndunum sem sveiflast yfir honum. Við sleppum með naumindum.
Það hvein í kúlum þegar við stukkum fyrir hornið, og þær smullu á
veggnum á móti sem var orðinn skellóttur. Jafn skjótt glumdi í stígvél-
um á hlaupum til okkar. Þetta var göngulag gljáfægðra stígvéla sem við
gerþekktum. Eg treysti á ratvísi Fernandos Lagos og við hlupum léttir
sem hérar um völundarhús þorpsins með hönd á skammbyssunni. Við
linntum ekki hlaupum fyrr en efst í þorpinu og vissum að þeir hefðu
548