Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Qupperneq 106

Tímarit Máls og menningar
mönnunum tveimur sem stjórnuðu henni. Lyktin af hitanum var beisk,
fyrst veik en síðan varð hún smám saman megnari, kæfandi, uns fæturnir
brunnu þegar lengra var gengið eftir hinu mjúka og klísturskennda
nýlagða slitlagi. Létt tjörugufa spratt undan stígvélunum, eftir að vatni
hafði verið úðað á slitlagið. Dreifarinn fór þá að spýta úr sér og leggja
veginn með fínum bunum af bráðnu biki.
Manúel Pinto gekk fram hjá verkstjóranum og hundinum sem elti
hann ævinlega. Bæði maður og dýr gegndu skyldu sinni: þeir snigluðust
kringum og mældu út dugnað eða hyskni verkamannanna. Núna voru
þeir að hafa afskipti af steinhöggvurunum, brátt færu þeir að snuðra í
svefnskúrunum eða fylgjast með mönnunum á tjörudreifaranum.
Mennirnir gengu á eftir dreifaranum blindaðir af glampanum frá
stálbikinu. Þeir þöktu hið nývökvaða rjúkandi yfirborð vegarins með
malarlagi og færðu sig þegjandi í röð þvert yfir veginn líkir sáðmönnum
sem sá malarsalla. Allir höfðu þeir bundið klút yfir hnakkann og voru
með legghlífar til að verjast bruna. Vinnan var látlaus, án hvíldar, nema
ef kallað var á strákinn með drykkjarvatnið eða í kaffi.
Kaffi! Kaffið er komið!
Tjörudreifarinn hætti þá að starfa. Verkamaður tók tappann úr stál-
bikskatlinum og hellt var í hann úr brúsunum.
Kaffið er komið! hrópaði Manúel Pinto til hinna handlangaranna
tveggja.
Stálbikið vall áfram, þykkt og þungt, í gufumekki. Vélin gleypti það,
geymdi það í sér stundarkorn, og óðar fór að bulla í því. Þá gubbaði hún
vellandi og gljáandi maukinu á veginn.
III
Komið var undir kvöld þegar vörubíllinn sást með nýja mannskapinn.
Það grillti í bílinn í fjarlægð, og verkamennirnir köstuðu mæðinni en
verkstjórinn stökk inn í verkfæraskúrinn til að sækja áhöld.
Verkamennirnir hættu að vinna, þurrkuðu af sér svitann og beindu
athyglinni að sexhjóla Matford sem nálgaðist, varð greinilegri, stækkaði
uns á honum sáust mennirnir sem sátu á bekkjum fram með malarhlass-
inu. Hundurinn hafði á öllu gát og flæktist um þefandi og urrandi af
æsingi. Þetta var verkstjórahundur og hafði áhyggjur af verkamönnun-
um, og á sinn hátt beið hann eftir komu vörubílsins.
Aðstoðarbílstjórinn fór fyrstur úr bílnum. Mennirnir stigu af pallin-
576