Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Side 112

Tímarit Máls og menningar
Líður þér skár? spurði bílstjórinn og strauk af höndunum með tusku,
rólegur eins og sá sem hefur lokið verki. Verkstjórinn var við hlið hans
og slasaði sveitamaðurinn sat á jörðinni.
Er þetta enn sárt? spurðu mennirnir samtímis.
Bílstjórinn spurði einungis til að segja eitthvað. Það var auðheyrt á
rómnum að hann var hvorki forvitinn né áhyggjufullur. Kannski var
þó einhver huggun í spurningunni. Síðan brugðu þeir sér frá og ræddust
við, og þegar því var lokið settist bílstjórinn við stýrið en verkstjórinn
lyfti slasaða manninum og leiddi hann að vörubílnum.
Svona, það versta er afstaðið.
Hinn slasaði steig inn í bílinn og vinnuhópurinn flykktist að honum.
Sumir brostu til mannsins, aðrir sögðu eitthvað. Þeir héngu utan á
bílnum, gægðust að manninum gegnum gluggana eða stóðu á aurbrett-
inu. I raun langaði alla að hughreysta hann, annað hvort með orðum eða
brosi.
Þetta er í lagi, sagði bílstjórinn. Bráðum verður hann tilbúinn í þá
næstu.
Já, sögðu verkamennirnir en störðu á bólgið andlitið, hin rauðu
augnalok og sviðin bráhár, og röddin hljóðnaði í brjósti þeirra.
Bílstjórinn renndi upp rennilásnum á blússunni með hægum hand-
tökum og aðgætti hvort aðstoðarbílstjórinn væri komin aftur í sætið. Þá
setti hann vélina í gang. Vélskröltið hristi slasaða manninn og hann faldi
aftur höfuðið en sá andlit sitt af hendingu í speglinum og teygði það
fram skyndilega. Hann sá fyrir ofan sig bréfblómin og verndargripi
bílstjórans og starði stjarfur á ókennilegt andlit sem horfði á hann og
skein eldrautt sem kopar. Þá gat hann ekki stillt sig um að segja:
Æ, hvernig ég hef verið afskræmdur.
Hann endurtók hrópið og grét stöðugt hærra með andlitið nær
speglinum.
Æ, hvernig ég er orðinn afskræmdur. . .
Tárin brunnu á andlitinu og blönduðust vilsu úr brunasárunum.
Maðurinn grét hástöfum, vélrænt og af innri þörf í augsýn hins ókenni-
lega andlits sem hrópaði líka úr speglinum framan í hann. Og honum
þótti eins og bréfblómin ógnuðu honum.
Æ, hvernig ég hef afskræmst. . .
Matfordinn rann af stað og verkamennirnir hörfuðu undan. Innan
tíðar stökk Fadista að bílnum og fylgdi honum með óðu gjammi.
Það var ekki fyrr en vegagerðarmennirnir á þjóðvegi númer 43 sáu
582