Tímarit Máls og menningar - 01.12.1997, Blaðsíða 74

HELGl HÁLFDANARSON
Hinrik fimmti (Henry V)
4.1.231. „í hverju fífli. . . öðlast ekki'. Hér er þessum fimm línum hagað
samkvæmt því, að sama efni frumtextans eigi einnig að vera skipað í fimm
línur á sama veg, semsé:
Ofeveryfool, whose sense no more canfeel
But his own wringing!
What infmite heart’s ease must kings neglect
Thatprivate men enjoy!
And what have kings, thatprivates have not too.
Ljóðlínuskipan þessa hluta eintalsins hefur verið nokkuð á reiki í útgáfum
allt frá upphafi, en fær hvergi staðizt. Með þessu móti, og þessu einu,
verður bragurinn réttur. (1982)
Hinrik sjötti, Fyrsta leikrit (Henry VI, Part I)
1.1.56. „en Júlíus Sesar, og hinn bjarti - “ Hér er frumtextinn: Than Julius
Caesar or bright- Talið er að hér hafi fallið niður nafn. En hver veit nema
sárið á ljóðlínunni og setningunni eigi aðeins að sýna asann á sendimann-
inum? (1983)
Hinrik sjötti, Annað leikrit (Henry VI, Part II)
1.2.93. „Svo flýgur til mín gull úr öðrum áttum“. Hann segir: Ég fæ mútufé
ffá fjendum hennar líka. Hér stendur í frumtexta: Yet have 1 gold flies from
another coast, og er það orðalag ofurlítið grunsamlegt. Hver veit nema
„flies“ í frumútgáfu sé misskilin leiðrétting á einhverri villu í orðinu
„fleece“; en þá yrði allt með felldu, því þar væri komið „hið gullna reyfi“
sem Jason sótti til strandar Kolkos. Hið gullna reyfi Jasonar kemur víðar
fyrir í leikritum Shakespeares (sjá Kaupmann í Feneyjum, 3.2.242. og
1.1.170. og athugasemd þar); enda var að orðtaki haft um víðförla kaup-
menn og aðra slíka, að þeir hefðu sótt gullna reyfið. Sé hér rétt til getið,
ætti þessi ljóðlína e.t.v. fremur að vera: Og aðrar strendurgáfu gullið reyfi.
Sjá einnig t.d. sonnettu ffanska skáldsins J.du Bellay (d. 1560): Heureux
qui, comme Ulysse, afait un beau voyagej Ou comme cestuy lá qui conquit
la toison, (1983)
72
TMM 1997:4