Tímarit Máls og menningar - 01.12.1997, Síða 82

HELGl HÁLFDANARSON
ólíkindum, hvort hann hafi þá sjálfur verið að segja eitthvað. En það
kannast hann vitaskuld ekki við. Og þegar hún á að svara því til, að það
séu prinsarnir sem sofi í næsta herbergi, þá nefnir hún einungis þann
yngri, meðan henni helzt það uppi. Á því hafa útgefendur furðað sig, en
þar er hún einnig að gera sem minnst úr ástæðu Makbeðs til að óttast.
Orsökin til textavillunnar kynni að vera sú, að línan „Makbeð kemur“, sem
stendur fáeinum línum neðar, hefði lent þarna í ógáti á eftir ámóta langri
talgrein lafði Makbeð; en þá hlaut það að fylgja með, einsog á stóð, að
Makbeð fengi næstu talgrein á eftir. (1964)
3.1.56. „líkt og um Anton segirgagnvart Sesar“. Þessari ljóðlínu virðist skotið
inní línu, sem þá hefur áður verið:
„afoki hans. Hann vítti völurnar“.
I enskum útgáfum er „as it is said Mark Antony’s was by Cœsar.“ skotið
inní ljóðlínuna „My Genius is rebuked. He chid the Sisters“ og gerðar úr
tvær línur, þó að illa fari:
My Genius is rebuked, as it is said
Mark Antony’s was by Cœsar. He chid the Sisters,
Innskotið, sem stendur í F, virðist til komið á leiksviði fyrir áhrif ffá Antoni
og Kleópötru (2.3.), sem Shakespeare samdi síðar en þetta leikrit. (1964)
4.1.135. „Lenox kemur“ Hér hefur rás atburðanna löngum þótt grunsam-
leg. Persóna Lenoxar verður naumast skilin að öllu óbreyttu. Munu flestir
útgefendur hallast að því, að 3.6. eigi að réttu lagi að koma á eftir 4.1., en
hafi verið flutt fram til að stía sundur norna-atriðunum tveim. Eflaust eru
hér góð ráð dýr; en gegn atriða-flutningi þessum mælir þó margt, og er
það raunar flest augljóst. Hitt væri á allan hátt sennilegra, að nafnið Lenox
stæði hér ranglega fyrir Seton. Nöfnin gátu brenglast af ýmsum sökum,
ekki sízt þarsem Seton hefur ekki enn komið við sögu, en Lenox fyrir löngu
orðinn góður kunningi. Sú persóna, sem hér birtist, er líka meira en
keimlík þeim rakka Makbeðs sem fram kemur í 5.3. og 5.5. og afstaða
þeirra Makbeðs hvors til annars er alveg sú sama. (1964)
5.1.36. „Hvaðþurfum... reikningsskapar“. Sjá 1.7.77-9. Hér er um að ræða
mjög mikilvægt atriði, sem kemur fram á ýmsan hátt í verkum Shakespe-
ares: Konungsvaldið býr við óhæfilega mikið öryggi. Þetta á ekki sízt við
um Hamlet. Sjá Ham, 4.5.123. (1964)
80
TMM 1997:4