Saga: missirisrit - 01.06.1925, Side 34
28 SAGA
hans mun vera hneigöast til. — Og nú þiggurðu kaffi-
bolla meö okkur hjónunum, og þér veröur léttara i skapi,
vittu til, þegar þú kemur til mín næst.”
Lilja haföi tapað.
Hana haföi grunað aö svona myndi fara — fundið
ósjálfrátt, aö í efa hennar bjó ósigurinn. Og hún reyndi
að bera það vel. 1 raun réttri leið henni betur nú, eftir
að hafa talað viö séra Leif, en meðan hún var í óviss-
unni. Því nú haföi hún sannfærst um, aö þó uppeldi
sitt á drengnum væri hákristilegt, og bezti undirbúning-
urinn fyrir annað líf, þá myndi það ekki haganlegt í þvi
þjóðfélagi, sem hann átti aö starfa í, og líklega óvíðast
á þessari syndum seldri jörð.
Bágast átti hún með að koma þessu í tal við dreng-
inn. Hún fyrirvai-ð sig fyrir að þurfa að viðurkenna,
að uppeldisreglum sínum hefði verið i nokkru ábótavant,
og svo fanst henni hún gæti tæpast komið orðum að því,
í hverju breytingin ætti að vera fólgin.
Hún færði þetta í tal við vinkonu sína, Mrs. Horn.
Og Mínerva, sem varð glöð við að heyra fréttirnar, var
ekki lengi að finna upp á góðu ráði.
“Við skulum láta Villa minn sjá um það. Eg skal
tala við hann og svo er það búið. Hann verður sannar-
lega glaður og sér um afganginn,” mælti Minerva, og
Lilja fann að stórri byrði var létt af herðum sínum.
Það var orð og að sönnu. Villi sá svikalaust um
“afganginn”. Hann kom á hverju kvöldi heim til Giz-