Saga: missirisrit - 01.06.1925, Qupperneq 35

SAGA 29
urs og asföi hann í aö berjast og tuskast, baeSi úti og inni
og kendi honum öll þau fantabrögö, sem hann kunni.
Lilja kinkaöi kolli og sagði aldrei neitt, en Gizur vissi
hvaö klukkan sló. Hann sagöi heldur aldrei orö um
þetta viö hana, en æfði sig viö Villa af kappi. Og þar
sem hann haföi tíðkað allmikið líkamsæfingar, hafði góöa
byggingu og var vel sterkur, en Villi tveimur árum yngri
en hann, þá leið ekki nema hálfönnur vika þar tifGizur
hafði í öllum höndum við hann. Villi lét það samt ekki
á sig bita, en gladdist miklu fremur sem góður læri-
meistari yfir snilli lærisveinsins.
“Nú ferðu bráöum aö verða maður á móti Tom,”
sagði Villi eitt kvöldiö. Hann haföi ekki roð við
Gizuri.
“Eg vona að það komi aldrei til þess,” svaraði Gizur.
“Komi aldrei til þess!” át Villi forviöa eftir hon-
um. “Ætlarðu kanske að láta alia halda að þú sért
hræddur við hann, og Ieyfa honum og öllum öðrum að
kalla þig “sissy”! Ljótasta nafninu í öllum heiminum!
Ja, svei! Það er þó ómögulegt! Eg segi þá bara upp
kennarastööunni!”
En Villi sagöi samt ekki upp kenslustarfinu. Og fá-
um dögum seinna eftir skólatíma, þegar einn af bekkjar-
bræörum Gizurar kallaði hann “sissy”, sagöi Gizur hon-
um mjög stillilega að það væri ekki sitt rétta nafn, og
hann kynni betur við að vera nefndur Gizur eins og
hann héti.
Drengurinn varö höggdofa og sama var að segja