Saga: missirisrit - 01.06.1925, Page 83

SAGA 77
VII.
SöRu]iAt(iir NiiKfiiir er,
NiViiKiir hrfitt f þiiRD Mknl linna.
HtírpiiMláttur hverfur þér,
heyrn «em játtir v!«na mlnna*
Mér finnt lýnn’ um hrjóst or hnk
hjartra dÍMa KeÍMÍahrÍUKur,
hvar Mem fMÍenxkt tun^utak
týndar vlsur aftur syngur.
Sál m!n — land mitt* Namtengt er,
Nfzt ]»a'B hand fær dauhi MÍitlh;
ljáfrar strandar Ijós er mér:
IfflS, andlnn, tráin, vltltf.
VIII.
Hróórar óóur hetja I>ver,
— hætt á Klófi mitt hlóó n« sjóóa- —
Móóurljóhin lýsl þór,
lielfn á Mlóóum, ]>jóMn gótia.
ItANN Fön EKKI.
"Nei, Georg, eg get aSeins verit5 þér sem systir.”
"Gott og vel,” sagSi hann um leiS og hann stóS upp
°E greip hattinn sinn. “Ef þetta er órjúfanlegur ásctn.
Ingur þinn, þá er ekkert meira um þaS ati tala, en eg
útti von á öSru svari. GótSa nótt!”
“GeorgJ” stamatSi hún og andardrátturinn varti hratS-
ur og þungur. "Georg, ó —!”
“Komdu metS þatS! HvatS er þat5?” var svaratS stutt-
nralega.
“ÆtlartSu ekki atS bjótia henni systur þinnl gótia nótt
wetS kossi?”
Hann fór ekkt,