Saga: missirisrit - 01.06.1925, Page 139
SAGA 133
httinar til hennar og spurðu: “Kona, hefir þú fundiö
winninn þinn?”
Ekkjan brosti og svaraöi: “Já, þaö hefi eg.”
Akafir spuröu þeir: “Hvar er hann?”
“I hjarta mínu er herra minn,” svaraöi konan.
Aö reyna aö flýja frá heiminum, er engu betra en
a$ reyna aö losna viö sjálfan sig. Alheimssálin og sál
Vor> standa hliö viö hliö, og ást vor á lífinu er heilbrigö
eÖlishvöt og er í raun og veru sú ósk vor aö vera sam-
tengdir hinni miklu tilveru. Hversu heimskuleg er því
ekki sú hjátrú, sem hugsar sig “herra þess lága”; eöa sú,
Sem vill loka sig út úr heiminum, sem einhverju því, sem
aö skoðast óvinur sálarinnar.
Sami lífsstraumurinn, sem rennur í gegnum æöar
^n'nar nótt og dag, streymir gegnum heim allan, dansandi
ettir hljómfalli lífsins. Það er sama lífið og þaö, sem
krýzt fram í gleöi upp úr dufti jarðarinnar í óteljandi
^r*blöÖum, og seinna bylgist fram i áköfum öldum laufa
°S blóma.” Nei, heimurinn er ekki framar “sálarlaus”
en Ver- Blómin og stjörnurnar halda augum vorum föst-
tlm> sökum þess aö vér erum af sömu rót og myndaðir í
hlImi sömu, miklu heild.
Vér höfum ekki komist upp á háfjallatind þess
skapar, sem Tagore flytur vestrænum huga, fyr en
Ver höfum íhugaö hina dularfullu meðvitund hans
guð.
um