Saga: missirisrit - 01.12.1929, Blaðsíða 30

160
S A G A
það sér í mistri hugum-stóran heim,
sem heimana alla sér í skauti ber.
bar sþilaborg og skýjahöUin skœr
í skrúdi stcndur óskalundi hjá.
bar lifir alt, sem lifði hér á jörð,
og legíónir þess, sem fœðast á.
bar endurskína dýrðardraumar þeir,
sem dapurt mannkyn, lífselskt, hrætt við böl,
við komu dauðans dreymdi og lifði í—
þeir deyfðu harm sem óráð slekkur kvöl.
bar lít eg aftur œfintýri forn,
og ástarsögur þær, sem fóru bezt.
Og eg sé hugsun heimum öðrum frá,
og hugsun, sem var aldrei jörðum fest.
/ þessum alheim okkar jörð eg sé
úr 'ósku tímans rísa í megin-dýrð.
bar heyri eg lífsins lof af hverri v'ór—
hin leyndu rök á gullt'óflunum skýrð.
Minn hugarburður heyrir, skynjar, sér,
öll himnaríki er von í brjósti ól.
Og ímyndunaraflið lyftir sér
á andans vængjum móti hverri sól.
bá segir trúin: “Heilög sælu sjón,
þá siglt er yfir dauðans hafið, breitt!”
bá skellir upp úr skynsemin og spyr:
“Hvað skilur þú, sem vissir aldrei neittf”
Steinninn.
/ 'órófi aldanna fornu,
við eldinn eg steyþtur var,