Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 147

S A G A
277
tímanum til aS líta aftur og vita hvort eg sæi ekki til
stúlknanna minna. Sáust þær hvergi. Svo þegar karl
hætti eltingaleiknum, másandi og blásandi, sá eg mér ekki
til neins aS leita þeirra, og vildi líka síöur hætta mér undir
hnífinn hjá honum. Var líka orðiö framoröið, en eg
þurfti aö fara á fætur í vinnuna morguninn eftir fyrir
allar aldir, til þess aö vera kominn í thna. P'ór eg þvi
aö hátta og sofa og sá ekki aldinsalann eftir þetta. Eg
mundi töluna á búö hans og strætis nafnið, og sendi eg
honum fimm centin í lokuöu bréfi með póstinum næsta
kvöld. Gat eg ekki verið að draga af iþeim, þó eg skilaði
honum hálvirði þeirra til baka, en ri'iöuna kom mér ekki
til hugar að borga fyrst hann ‘braut hana sjálfur.
Af stúlkunum er það að segja, að þær urðu svo utan
viö sig og sljóvar eftir öll þessi ósköp og gauragang, og
af því að missa sjónar á mér, aö þær rötuðu ekki heim til
sín um kvöldið. Viltust þær og rangluðu seinast vestur
fyrir járnbraut í öngum sinum og urðu þar úti um nóttina
í betri skilningi orðsins, því þær dóu ekki. Gengu þær
hring eftir hring, hvor á eftir annari, nákvæmlega uta-n
um sama núllið og sjóndeildarhringur Vona-Ólafs náði
yfir nóttina góðu, þegar hann var aö velta því fyrir sér,
auminginn, hvort núllið mundi stærra, hérna megin við
Sléttuna miklu eða hinum megin við hana, sem síðar
verður getið. Þykir reimt á þeim slóðum síðan Ólafur
varð þar úti í sögulokin.
. Morguninn eftir fundust stúlkurnar af enskum mjólk-
ursala, sem sá aumur á þeim og gaf þeim alt, sem þær gátu
í sig látiö af mjólk. Hrestust þær mikið við drykkinn,
enda er mjólkin ágæt vökvun, þótt úr kúm komi. Hygg
eg það úrfellingu eða prentvillu i íslenzku biblíunni, þegar
hún segir aö guð hafi að eins búið til einn drykk, blátt
eða tært vatn, sem hann láti streyma niður f jallahlíðarnar
og geymast í djúpinu mikla. Mér þykir sem sagt dálítiö
undarlegt, ef hann býr ekki til mjólkina líka, þó náttúr-
lega margir mjólkurmenn hjálpi til að þynna hana, nema