Saga: missirisrit - 01.12.1929, Side 138

268
S A G A
rjóma, sem þeir kalla æs-krím í daglegu tali. Þaö, a8 gera
gott, er nefnt að tríta, en eyöslan, sem verður viö aö tríta,
er nefnd aö spenna. Þegar einhver spennir svo miklu aö
hann er orðinn vita peningalaus, segist hann vera bostaður
eöa brók. Það heitir og einnig að vera brotinn. Þá
segjast þeir fíla töff, sem er eiginlega slasm líðan.
Þegar einhver vill ekki tríta, er sagt að hann sé mín
þíng og mæser, klós og stindsí o,g samansaumaður grútar-
háleistur. Kjósa flestir fremur peninga útlátin en því
líkt orðbragö.
Ef stúlka gengur vellyktandi er sagt aö hún sé per-
fjúmuö, og tönnuð í framan ef hún er sólbrend. Vandað-
ar stúlkur eru streit og strikt og stöffið, en hinar flört,
robbernekk og bögghás. Verði stúlka yfir sig forviða
þegar hún sér mann, fær hún sjokk. Vilji hún ei þýðast
mann, er sagt hún standi á móti manni. En vilji maður
henni vel, er það kallað að standa með henni. En vilji
hún alls ekki líta við einhverjum, segist hún ekki geta
staðið hann. Röff felló kalla þær þann, er skvísar þær
of fast eða kreistir þær að óþörfu, en bíst og brút er sá,
sem hörtar þær eöa meið’ir. Eipra og fíngeröa menn
nefna þær næs kidd, gúdd gæ, slikk boj og fæn felló.
Hafa þær yfirleitt meira gaman af þeim á friðarárum,
en þeim stórkarlalegu, en heita þó á hrottana til allrar
karlmensku og stórræða ef í harðbakka slær og í stríð
lendir eins og Helgi magri hinn kristni geröi á Þór fyrir
þúsund árum síðan.
Treyja stúlkunnar heitir blásan en pilsið skörtið.
Fyrir innan það kemur pettíkótið. En inst var mér sagt
að hétu blúmur og varð eg aldrei svo frægur að sjá þær.
Á höfðinu, innan í hárinu, brúkuðu þá margar þeirra hár-
göndla mikla eða hártuskur, sem þær keyptu í búðunum
eins og hvern annan óþarfa, og höfðu til þess að drýgja
hár sitt í annara augum, án þess þær ætluðust til að fólk
vissi annað en guð hefði látið alt vaxa á höfðinu. Var
þá hárprýðisöld kvenna mikil í landinu. Var sú konan