Saga: missirisrit - 01.12.1929, Blaðsíða 126

256
S A G A
Leif Erickson lét ekki sitja vi'ð nafniS tómt, heldur
fór hann ofan í bæ og keypti handa mér hina miklu
orSalbók We'bsters meS þrjú þúsund myndum, í vönduSu
skinnbandi, og gaf mér hana að nafnfesti. Var þaS stór
gjöf, og varS mér aS miklu gagni smátt og smátt, þegar
eg fór aS reyna aS læra aS lesa enskar bækur. En eg gaf
honum steinhring, sem eg ætlaSi aS gefa Stínu minni í
sömu ferSinni og hún sveik mig og sama daginn er hún
skilaSi mér aftur trúlofunarhringnum frá mér, sem líka
átti aS verSa aS giftingarhring á sínum tíma. Fékk hún
aldrei svo mikiS sem aS sjá steinhringinn. Naut nú Leif
góSs af hennar vitleysu. ÞakkaSi hann mér gjöfina vel
og setti hringinn samstundis upp á litlafingur hægri hand-
ar, og þar var hann seinast þegar eg sá Leif.
5.
Loksins tókst Leif aS útvega mér vinnu í mánuS hjá
bænum, viS aS þekja meS vallartorfum reiti þá, er liggja
báSum megin meSfram og milli keyrslubrautar strætanna
i miSju og gangstéttanna fyrir framan húsiS til beggja
hliSa. Eru þessir langvellir til mikillar prýSi strætunum
á sumrin og gefa borginni mýkri blæ og hlýrri. Eru þeir
oft slegnir á .hverju sumri til þess aS' grasrótin haldist
sem grænust, en minna hugsaS um hvernig taSan nýtist til
kúaeldis. Eru nú trjáraSir víSa plantaSar á þessa stræta-
velli, sem í Ameríku eru kallaSir boulevards. Og þótt
segja megi aS þetta franska og þýzka orS sé.húiS aS tapa
hinni fornu vígismerkingu sinni, þá má þó til sanns vegar
færa aS þessi götutún séu eina vígiS, sem hin guSs-græna
náttúra lifir í á strætum stórborgarinnar.
Þökurnar voru langar en ekki mjög breiSar, og miklu
stærri um sig en þökur þær, sem hægt var aS rista ofan
af þúfunum og upp úr skorningunum heima, en þyktin
var svipuS. Voru þær ristar ofan af harSvelli vestur á
Sléttum, og fluttar á vögnum inn í Winnipeg. Kunni eg
ágætlega viS yfirmann minn og samvinnendur, bæSi þá
sem sléttuSu undir og þöktu meS mér, en vagnstjórarnir