Saga: missirisrit - 01.12.1929, Síða 84

214
S AGA
vísu, sem virtist benda til þess að hann væri s'kamm-
lífur, en enginn lærÖi vísuna. Sú er alþýðusögn, að
séra Þorvald Bjarnason á Melstað, hafi dreymt Jón
nokkru eftir að hann var dáinn og þózt spyrja hann
í svefninum, hvernig vísan væri, sem hann hefði gert
nokkru fyrir dauða sinn. Þótti honum Jón þá fara
með vísuna, og er hún svona:
Vonar-skíman veiklast fer,
vindinn ímu hrollur sker,
kulda-stímið kvíðnum mér
koldimm gríma að sjónum ber.
Rauði trefilllinn.
Þau dularfullu atvik, er hér verður sagt frá, skeðu
nokkru eftir að andskotinn fór í yfirvald og auðvald
þjóðanna, 1914, og hratt af stað manndrápunum miklu.
í þann tíö bjuggu hér á næstu bújörð við mig ensk
hjón. Hét maðurinn Frank Stone. Var hann mér
áll handgenginn og kunnugur. Hann gekk í herinn
sem sjálfboði, en fór þó sárnauðugur. Munu skulda-
kröggur og fleiri óhagstæðar kringumstæður hafa vald-
ið því, að hann innritaðist.
Einu sinni, seint um kvöld, kom eg inn frá úti-
verkum, og var þá um það bil aldimt, og búið að slökkva
ljósið. Konan mín og börnin voru háttuð. Þegar eg
er kominn inn í húsið, sé eg ljósleitan þokumökk hreið-
ast fyrir gluggann, og á sama tima varð eg alveg átta-
viltur í húsinu. Fann eg ekki stigann upp á loftið né
heldur dyrnar til að komast út aftur. Var eg þarna
alveg í vandræðum, svo eg kalláði í konuna mína, sem
var þá ekki sofnuð, og sagði hvernig ástatt var fvrir