Saga: missirisrit - 01.12.1929, Page 128

258
S AGA
in á þvi þýddu. Sagði hann mér aö stórt eignasölufélag
í borginni hefði alla þessa spildu af lóðum til sölu fyrir
gjafvirði, því eigandinn hefði dáið á Englandi, og vildu
erfingjarnir láta hana fyrir mjög lítið, ef hún væri borg-
uð út í hönd.
Leif Erickson hafði sagt mér að Winnipeg færi bráð-
um að búmma, eins og hann kallaði það. Hafði hann
víða farið og tekið eftir mörgu, og verið líka i Winnipeg
af og til frá því hann kom að heiman, en aldrei orðið var
við annan eins fólkstraum til borgarinnar né séð annað
eins bjartsýni í andlitum manna og nú. Eg hafði grun
um að hann mundi vera búinn að safna saman dálitlu fé
og ætti fáein þúsund dali fyrirliggjandi, og alt í einu
fanst mér þarna á gangstéttinni fyrir framan lóðirnar, að
þær væru gullnáma, sem Leif ætti að grafa. Eg var sann-
færður um að hann stórgræddi á þeim, ef hann keypti
þær, áður en hann sagði mér það sem stóð á borðinu.
Eg fæ ekki oft þessar flugur i höfuðið—-þenna sagnaranda,
en mér er ðhætt að treysta honum þá sjaldan hann hvislar
í eyra mér, Iþótt eg verði að játa að eg hefi ekki gert það
eins oft og skyldi, af því augu mín hafa verið svo haldin
af svefnmóki umhverfisins, að eg hefi álitið þær sjónir
glapsýnir, sem eg hefi réttast séð inn í framtíðina.
Eg vildi Leif vel fyrir alla ihjálpina og eg talaði um
fyrir honum af mikilli andagift, þótt þekking og reynsla
á þessum sviðum hefði eg enga þá. Hann horfði forviða
á mig en sagðist skyldi hugsa um aðl kaupa eina eða tvær
lóðir, svona af rælni, ef þær væru nógu ódýrar. Þegar
hann hafði útvegað mér vinnuna, fórum við svo báðir
til félagsins, sem hafði lóðirnar til umráða, og þegar
hann vissi hvað þær kostuðu litið og heyrði hin innblásnu
eggjunarorð mín, kom svo að hann keypti spilduna fyrir
þrjú þúsund dali, sem hann borgaði næsta dag út í hönd.
En þremur árum seinna, þegar vestur-bærinn tók að byggj-
ost út Sléttuna með meiri hraða en ndkkru sinni áður
ihöfðu verið dæmi til, Iþá seldi hann lóðaspilduna fyrir