Saga: missirisrit - 01.12.1929, Blaðsíða 88

218
S AGA
ar, þar sem Rauður var á beit. H'ún strýkur honum
öllum og klappar, en RauÖur gýtur hornauga til prests.
SíÖan beizlar hún RauÖ, og leiðir til prests og afhendir
honum hann. Þau kveöjast svo, Fer Steinunn heim
en prestur hoppar á bak hestinum og heldur áleiðis að
Bjarnanesi,—en þá fer hesturinn að ókyrrast, eins og
hann ætli að fælast, og ágerist þetta svo að prestur
ræður ekki við hann. Þýtur hann nú með hann vestur
að Hornafjarðarfljótum og í áttina að svo nefndum
Stóra kíl, þar sér prestur sér bana búinn ef hestur-
inn fari af réttri leið. Gerir hann nú áheit til Stein-
unnar að hann skili henni RauS aftur, ef hann komist
úr þessum lífsháska. Eftir það fer hesturinn að still-
ast, og heldur prestur síðan heim að Háhóli, finnur
Steinunni að máli, segir henni ófarir sínar, og hún
muni hafa ætlað að láta hestinn drepa sig, en sér sé
boðið að fyrirgefa, og ætli hann nú að gefa henni Rauð
aftur, og skyldu þau verða vinir hér eftir. Steinunn
kváð sér þetta vel líka. Kvaðst prestur vilja eiga hana
að, er óvinir sínir ætluðu að gera sér ilt, sem Steinunn
kvað velkomið, ef ekki gengi úr hófi, og hélzt kunn-
ingsskapur með þeim síðan.
Talið er að séra Jón Eiríksson hafi látið grafa með
sér Hornfirðinga sögu og Galdra kver frá Hólum.—
Eftir dauðann kvað hann hafa gengið aftur, eftir því
sem segir í “Þjóðsögum og munnmælum,” eftir dr.
Jón Þorkelsson. Er þar saga hans undir nafninu
“Bjarnaness draugurinn,” eftir handriti séra Sig. Gunn-
arssonar, nú í Stykkishólmi.—Þar segir á bls. 62 að
hans hafi síðast orðið vart 1844, þá séra Páll prófastur
Þórarinsson var í Bjarnanesi.
B. J. Hornfjörð.