Saga: missirisrit - 01.12.1929, Síða 42

172
S A G A
Og eins og þú veist, lifum viö á hinni miklu véla-öld; og
vélarnar, sem mennirnir sköpuöu eru aö drepa þá.
BARA: Og þú hefir skapaö okkur, og gangir þú
ekki í liö meö okkur, drepum viö þig.
UNA: Farið frá mér, og látið mig eina um sorgir
mínar.
BÁRA (Hlœr. Tekur í hönd Unu): Hættu þessari
vitleysu. Dansaöu meöl mér. (Þœr togast á).
VÉBORG (Kemur fratn úr bókaskáþnum) : Stiltu þig
Bára. Þaö er heimskulegt af þér, að láta svona við fer-
tuga mey.
BÁRA: O, blessuö vertu! Eg var búin að stein-
gleyma því, að við erum eingetin. Þaö er náttúrlega
þess vegna aö hún þekkir ekki afkvæmi sín. (Vi'ð Unu).
Þetta er hún Véborg systir. Hún er bústýra i Englahöll-
inni, liæli syndaranna—Englahöllinni, sem kostaöi heila
miljón, nákvæmlega jafn mikiö og filmrétturinn á mér.
(Hlœr). Og Véborg á Englahöllina í samfélagi viö Drott-
inn.
VÉBORG (viS Unu): Hvaö hefir annars komiö
fyrir þig? Þú ert orðin sorgmædd og ósjálfstæð. Eg
ráðlegg þér aö gefa þig á mitt vald.
UNA: Aldrei! Helduröu eg þek'ki þig ekki ? Eg
veit úr hvaða toga þú ert spunnin. Sat eg ekki uppi nótt
eftir nótt hérna viö skrifboröiö mitt, við að hnoða saman
gömlum og nýjum hégiljum, svo þú féllir sem flestum
í geð? í kvöld þoli eg ekki návist þína. (Hrópar) Farið
frá mér!
VÉBORG: Viö förum hvergi. Þú ert komin villur
vegar. Fylg þú mér. Þú ert auðug og fræg. Við skul-
um mynda félag með okkur—stækka og prýða Engla-
höllina, og láta írægð þína skína frá henni út í heiminn,
en nota listgáfu þína til að semja hjartnæmar ræður og
hrífandi bænir. Og fólkið mun þyrpast að úr öllum átt-
um. Aumingjarnir munu gleyma sorgum sínum, iðrast
synda sinna og lofa og vegsama drottinn.