Saga: missirisrit - 01.12.1929, Blaðsíða 114
244 S A G A
haföi sofiö i tvo tíma. Viö ljósið sé eg mér til mikillaf
skelfingar hvers kyns var. Beðbítirnir eða veggjalýsnar,
sem svo eru oftar nefndar, stóðu hver upp á annari eins
og keilumyndað fjall upp af borðinu—allar að reyna að ná
sér í púnstár. Létu sumar þeirra hreint eins og hálfvitar,
en aldrei vissi eg hvort það voru þær, sem ekki höfðu
náð sér í neitt eöa hinar, sem höfðu fengið sér of mikið.
Hvernig þær hafa kollvarpað glasinu get eg ekki sagt um,
þó eg þykist vita að það hafi í einhverjum ósköpum skeð.
En þá hafa þær verið búnar að tæma það í lögg, því
hvergi sást deigur dropi nokkurs staðar. En nú reiddist
eg fyrir alvöru. Mér hefði aldrei getað komið til hugar,
ef eg hefði ekki séð það sjálfur, a'ð svona lítil og auvirði-
leg kvikindi gætu hæði verið þjófótt og drykkfeld. Þótti
mér þeim flest til lista lagt af verra tæginu, en hugsaði
þó með mér að þær skyldu samt geta sagt frændum sínum
næsta dag að einu sinni hefðu þær fyrirhitt einhuga Is-
lending. Eg tók bláu strigabuxurnar mínar með brjóst-
speldinu og axlaböndunum, sem eg hafði keypt í Winni-
peg fyrir utanhafnarbuxur og enn voru sæmilega blautar,
og bjó til úr þeirn vönd sem eg tvíhendi, og hýddi þær
með svo duglega, að sumar lágu eftir örendar á borðinu
og gólfinu, en hinar urðu fegnar að flú. Hætti eg ekki
hýðingunni fyrri en hver einasta var annað hvort horfin
eða í hel slegin. Lagði eg mig svo aftur til svefns, því
ekki var til neins að harma hið horfna vín, og sofnaði eg
sætt og fast.
10.
Fyrst hefi eg líklega sofið draumlaust, en brátt var eg
fluttur inn á yndislegustu draumalönd, og <he fi eg aldrei
séð aðra eins dýrð á íslandi né í Ameríku. Eg þóttist
hvíla i konunglegum vagni, á svæflum og sessum úr æðar-
dúni með húðþykkum baldéruðum silkiverum. Allur þótti
mér vagninn smíðaður úr hvítagulli með miklu útflúri og
list. Voru í hann greyptir hvítir og svartir demantar,
og gulir, rauðir, grænir og bláir gimsteinar, sem eg kann-