Saga: missirisrit - 01.12.1929, Blaðsíða 80

210
S A G A
Seinna þegar kerlingin fór aÖ segja frá heimsókn
Kristjáns til þeirra mæðgina, sagði hún: “Það voru
ekki gleraugu, þessi andskoti, sem hann Kristján setti
á nefið á sér!”
5-
Maður er nefndur Þórður. Hann bjó á Leifsstöðum
í Kaupangssveit við EyjafjörS. Hnuplsamur þótti
hann í meira lagi á smámuni. Fór hann viða um
sveitir og bað að gefa sér. Það var eins og álög hvíldi
yfir þeim manni. Hann sá sig aldrei úr færi að grípa
hvað, sem hann lauslegt sá, en var þó í hina röndina
trúmaður mesti og hjálpsamur, ef hann gat eitthvað.
Eru margar sagnir um Þórð þennan, þó eigi verði
þær hér skráðar.
Eitt sinn kemur hann að bæ einum i Fnjóskadal
og þiggur góðgerðir. En þegar hann er kominn af
stað, saknar húsfreyja fallegrar hornskeiðar með á-
gröfnu höfðaletri, sem hún hafði miklar mætur á.
Flýr hú'n nú til Kristjáns í nauðum sínum, því hann
vissi hún ráðkunnastan allra manna. Kristján tók
henni vel, og kvaðst myndi til hennar hugsa. Skömmu
síðar fer Kristján kaupstaðarferð til Akureyrar, og
liggur þjóðbrautin um hlað á Leifsstöðum. Á heim-
leiðinni kom hann þar við:. Var veður heitt og gerir
hann sér það til erindis, að biðja konu Þórðar um
vökvun, en segist svo þyrstur vera, að nú nægi sér
hvorki blanda né mjólk, heldur biður hann hana bless-
aða að gefa sér skyr í skál. Húsfreyju þótti sómi að
heimsókn hreppstjórans og dannebrogsmannsins frá
Illugastöðum, og lét ekki lengi á sér standa að veita
það, sem um var beðið, og hefir þá ekki fundið neina
fallegri skeið, en þá, sem Kristján var að leita eftir,