Dagblaðið Vísir - DV - 19.08.2011, Blaðsíða 24

24 | Fréttir 19.–21. ágúst 2011 Helgarblað
Þ
að sem svíður aðal­
lega er þessi vald­
níðsla,“ segir Ólöf Dóra
Bartels, ein þeirra sjö
kvenna sem hafa sak­
að Gunnar í Krossinum um
kynferðisbrot. Flestar segja að
brotin hafi átt sér stað áður en
þær urðu fullþroska konur, að
þau hafi verið ítrekuð og falist í
óviðeigandi ummælum, kjassi
og káfi, innan klæða jafnt sem
utan. Rétt er að taka fram að
Gunnar hefur staðfastlega neit­
að þessum ásökunum. „Hann
var minn andlegi leiðtogi og
ég leit upp til hans. Ég treysti
honum fullkomlega og hann
notfærði sér aðstöðu sína til að
móta mig eins og leir og hafði
þannig gríðarleg áhrif á mig.“
Konurnar eru allar saman­
komnar heima hjá einni þeirra,
nema hvað það vantar Valdísi
Samúelsdóttur sem býr erlend­
is og á ekki heiman gengt. Þær
sitja allar saman í hnapp í brún­
um leðursófa í horni stofunnar,
tilbúnar til þess að segja sögu
sína. Eftir átta mánaða ferli þar
sem þær hafa markvisst unnið
að því að sækja sinn innri styrk
eru þær hvergi nærri hættar.
„Ég vil taka það fram að þótt
ég tali um þessi brot Gunnars
hefur hann gert margt gott. Ég
er ekki að ráðast á hann sem
persónu heldur á þessar gjörð­
ir sem eru svo sjúkar. Sem pers­
óna er hann skemmtilegur en
það sem stendur upp úr er að
svona má maður ekki gera,“
segir Sólveig Guðnadóttir, fyrr­
verandi mágkona hans.
Í leit að samþykki
Undir það taka hinar og systir
hennar, Sigríður, grípur orðið.
„Pabbi dó þegar ég var sex ára
og þá varð Gunnar eins kon­
ar föðurímynd fyrir okkur syst­
urnar. Þótt hann hafi gert mér
þetta, þá gerði hann líka margt
gott fyrir mig. Þegar hann skildi
við systur mína sendi ég honum
kærleiksríkt og fallegt bréf sem
sýnir kannski einna best hvað
ég var týnd. Ég sendi honum
þetta bréf í von um að fá einhver
viðbrögð frá honum varðandi
það hvernig ég ætti að umgang­
ast hann hér eftir. Ég var allt­
af að leita eftir samþykki hans,
sem er kannski óskiljanlegt.
Í gegnum tíðina var hann
alltaf að setja ofan í við mig,
segja að ég væri ekki nógu sæt,
með nógu stór brjóst eða nógu
góð, en ég var alltaf að leita eft­
ir samþykki hans. Ég leit upp til
hans, hann var ekki bara for­
stöðumaðurinn minn heldur
einnig mjög góður fyrirlesari
og mér eins konar föðurímynd.
Í raun hafði hann mjög mik­
ið vald yfir stelpu eins og mér,
sem var með brotna sjálfsmynd.
Hann talar þannig og kemur
þannig fram að hann hefur vald
yfir mörgum, bæði konum og
körlum. Hann er bara þannig
týpa, er vel máli farinn og nær
fólki á sálfræðinni.
En hann svaraði þessu bréfi
aldrei.“
Ekki ástfangin af Gunnari
Það var mikið áfall að þremur
dögum eftir að hann skildi við
systur hennar kynnti hann
nýja konu fyrir söfnuðinum á
samkomu og gekk svo í hjóna­
band með henni þá um kvöld­
ið. „Ég viðurkenni það alveg að
ég reiddist,“ segir Sigríður. „En
það var ekki bara ég sem reidd­
ist. Öll fjölskyldan var í losti.
Við skildum ekki hvernig hon­
um datt í hug að gera þetta eft­
ir 38 ára hjónaband, þótt þau
hefðu skilið að borði og sæng
sex mánuðum fyrr. Mamma,
sem lagði allt sitt í uppbyggingu
Krossins, varð líka sár.
Þannig að mér fannst ég
hafa rétt á því að senda hon­
um bréf þar sem ég tjáði þessar
tilfinningar mínar og gerði það
án þess að nota ljót orð, ég
spurði bara hvort hann hefði
ekki getað gert þetta af meiri
virðingu gagnvart fjölskyldunni
sem hafði verið fjölskyldan hans
í fjörutíu ár.
Svarið sem hann sendi mér
var ansi ljótt en það var allt og
sumt. Samt hefur hann haldið
þessum bréfum á lofti eins og
einhverjum sönnunargögnum
um að hann sé saklaus af því að
hafa brotið gegn mér. Það er ekk­
ert í þessum bréfum sem segir
til um það,“ segir hún ákveðin.
Hún er langþreytt á skýringum
Gunnars á því hvernig þetta
mál varð til og ætlar ekki að sitja
undir því lengur. „Þó að ég hafi
orðið reið færi ég ekki að búa til
sögur um Gunnar. Og það er rétt
að taka það fram að þetta mál
hefur heldur ekkert með Jónínu
að gera og ég er ekki ástfangin af
Gunnari!“
Oft einmana
Konurnar skella upp úr og taka
undir það, engin þeirra er ást­
fangin af Gunnari, segja þær
og þvertaka fyrir að málið sé
sprottið af öfund eða afbrýði­
semi.
Sólveig heldur áfram með
söguna og segir það rétt sem
Sigríður segir, að Gunnar hafi
verið sjálfskipað æðsta vald
á heimilinu. Hann hafi verið
klettur sem móðir þeirra reiddi
sig á þegar faðir þeirra dó. En
hún hefur verið jafn furðulostin
yfir skýringum Gunnars. En eitt
var það sem kom ekki á óvart.
Það var að Gunnar hefði ekki
lifað hjónalífi með fyrrverandi
eiginkonu sinni, systur hennar.
„Ég vissi alltaf hvenær honum
fannst hjónabandið leiðinlegt,
n Krosskonurnar sjö segja frá n Hafa mætt vikulega í ráðgjöf í átta mánuði n „Æra
okkar er að veði“ n Upplifa kvíða, ótta, álag og reiði n „Léttir að skila skömminni“
„Við stöndum með
sannleikanum“
Ingibjörg Dögg
Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
Úttekt