Skáldskaparmál - 01.01.1997, Síða 102

100
Guðrún Ingólfsdóttir
ráð til að losa sig við hann, þ.e. að saka hann um ergi. Seinna notar Guðrún sömu
aðferð við að hjálpa Þórði að losa unt hjónabandið við Auði. Guðrún segir:
Hvort er það satt Þórður að Auður kona þín er jafnan í brókum og setgeiri í en vafið
spjörum mjög í skúa niður? {Islendinga sögur\\ 1986:1583).
Þórður kannast ekki við slíkt í fyrstu enda félli þá blettur á hann sjálfan fyrir að
búa við slíka konu. Þau koma sér þó saman um að nafnið Bróka-Auður skuli hér
með festast við hana:
Guðrún svarar: „Hitt skiptir hana enn meira að hún eigi þetta nafn lengi síðan“
{íslendinga sógur II 1986:1583).
Þórður segir skilið við Auði og kvænist Guðrúnu. Bræður Auðar hafast ekki að
enda er við ofurefli að etja. Samkvæmt öllum sólarmerkjum ætti hún nú að hverfa
með smán úr sögunni líkt og Þorvaldur Halldórsson nokkru fyrr. Það ótrúlega
gerist hins vegar að Auður ryðst aftur inn á síður sögunnar, gengst við þessu nýja
hlutverki, klæðist brókum, og nær að hefna svívirðunnar. Hún fer að Þórði að
Laugum þegar Guðrún er í seli og særir hann:
Hún brá þá saxi og lagði á Þórði og veitci honum áverka mikla og kom á höndina
hægri. Varð hann sár á báðum geirvörtum. Svo lagði hún til fast að saxið nam í beðinum
staðar {ísletidinga sögur II 1986:1584).
Það er táknrænt að Auður veitist að Þórði í hjónasæng þeirra Guðrúnar og sárin
sem hún markar honum hafa einnig táknræna merkingu. Það er og vert að
minnast þess að það er Guðrún sem fær Auði nafnbótina og hefnd Auðar beinist
ekki hvað síst að eiginkonunni, þ.e. þeirri konu sem svipti hana fyrra hlutverki
og þröngvaði henni inn í hlutverk sem henni er í reynd ógerningur að leika, því
samkvæmt lögum var hún réttlaus í þessu hlutverki. í bók sinni Bloodtakingand
Peacemakingsegh William Ian Miller að með áverkanum á brjósti kvengeri Auður
Þórð og sníði honum á holdi hans sams konar skyrtu og Guðrún saumaði
Þorvaldi:3
When Aud managed to gash Thord with a knife across both his nipples she, in effect,
cut him a shirt of the same low neckline that Gudrun had cut for her first husband.
Thord is thus the object of artfully balanced requitals at the hands of both of his
women: Gudrun forced him to divorce his wife on the same grounds he had advised
her to divorce her husband, and Aud forces him to suffer the consequences of that
advice in, figuratively, the same way in which he had humiliated Gudrun’s husband
(Miller 1990:354-55).
3
Sjá einnig Helga Kress 1993:144.