Skáldskaparmál - 01.01.1997, Side 190

188
Arni Einarsson
The Icelandic Homily Book then carries the symbolism to a spiritual level by
equating the seed with the word of God and reinterpreting the yearly cycle of
sowing, germinating, ripening and harvest in that light. The number twelve is
further explained in connection with the apostles and the heavenly Jerusalem.
It was appropriate that the Lord selected twelve apostles, because in books the Lord is
called the true day. But twelve hours of the day signify twelve apostles, which
accompanied the Lord as hours accompany the day. (p. 21.)28
The twelve gates of the heavenly Jerusalem, three on each of its four sides,
symbolize the doctrine of the twelve apostles, with three gates facing each cardinal
direction. These three gates on four sides have the same symbolism as the ember
days: faith in the trinity as taught in the four gospels. (pp. 22-24.)
Those who already at young age turn to faith and good manner, as taught by the four
gospels, they enter the city from the east, because the fact that the sun is in the east in
the morning signifies youth. But there are some who, when matured, turn to God
from sin. They signify midday, when the sun is in the south, and the energy of the day
is at the highest, just as that of the man at that age. They enter the city from the south.
Some wait until old age, and then get tired of sin when their physical strength
diminishes, just as the day, when the sun is in the west, gets cooler when the sun
descends, so the human body cools at old age and loses its strength. They enter the
city from the west. . . Some keep unfaithful until senile. That age signifies the end of
the day, when the sun has left the west and is in the north. Then it becomes cold, when
no one has the warmth of the sun when it sets. In the same way the human body is
cold and feeble at this age. But they continue to regret their sins of all heart and begin
to keep the faith in the trinity and to observe the four commandments of the four
gospels. Then they enter the city from the north. (p. 24.)29
kenning tólf postula. . . . Þessa imbmdaga skal halda of vor og of sumar, of haust og ofvetur. Vor
merkir œsku óra, því aS í resku þróast líkamsaflsem sólargangur of vor. Sumar merkirfulltíða aldur,
þvi aðþá hefir líkamur allt afl sitt sem sumar allan sólarhita. Haust merkir elli, þvi að svo þverr
líkamsfl við elli sem sólargangur of haust. Vetur merkir örvasa aldur, því aðþá er líkamurþrotinn
að öllu afli og hita sem vetur er sóllaus og kaldur. En sá heldur réttlega alla imbrudaga, er trúlega
þjónar boðorðum Guðs í æsku og á fulltíða aldri, í elli og á örvasa aldri. (Translations from the
Icelandic Homily Book are by the present author.)
28 Maklega valdi Dominus sér tólfpostula, því að Dominus kallast inn sanni dagur á bókum. En tólf
stundir dags merkja tólfpostula, er Domino jylgdu sem stundir degi.
29 Þeir er þegar á unga aldri snúast til tníu oggóðrar aferðar, sem jjögurguðspjöll kenna, þeir ganga
austan i borgina, því aðþað, er sól er í austri snimma dags, merkir unga aldur mannsins. En þeir
em sumir, er á fiilltíða aldri snúast til Guðs frá syndum. Þeir merkja miðjan dag, er sól er i suðri,
og er þá mest megin dagsins sem mannsins á þeim aldri. Þeir ganga sunnan í borgina. Sumir bíða
elli og taka þá að leiðast syndir, er þeir taka að maðast að líkams afli, sicut dagurinn, er sól er í
vestri, kólnar, þá er sóliti Legist, svo kólnar líkamur mannsins í eliinni og óstyrkist. Þeirganga vestan
í borgina . . . Sumir halda gáleysi, uns þeir koma á örvasa aldur. Sá aldur mannsins merkir enda
dagsins, er sólin er úr vestri og í norðri. Þá gerist kalt, er engi hefir verman af sólinni, er hún sest.
Svo er og líkamur mannsins kaldur og óstyrkur, er hann á þann aldurinn. En þeir taka þá enn að
iðrast synda sinna af óllum hug og taka þá að varðveita og halda þrenningar trúu og hlýðni boðorða
jjögurra guðspjalla. Þágangaþeir norðan í borgina. (See Alan of Lille The Plaint ofNature (Prose
3); also Maurmann (1976, p. 190).)