Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1991, Side 32

Gunnlaugur A. Jónsson
flugvélum. Þau komust þó klakklaust á leiðarenda og dvöldu fyrst í
Yiyang í Húnan-fylki. Voru þau þar um skeið til að æfast í málinu og
kynnast kristniboðsstarfinu af eigin raun, en þar voru aðalstöðvar Norska
kristniboðsfélagsins (Det norske misjonsselskap, NMS). Aðstaða norsku
kristniboðanna varð mjög alvarleg eftir að Noregur var hemuminn í
apríl 1940 þar sem ekki var unnt að senda neina peninga frá Noregi eftir
það. Bmgðust kristniboðamir við með því að skera niður laun sín um
50% en urðu jafnframt að segja upp allmörgum af kínverskum starfs-
mönnum sínum.
í ársbyrjun 1941 birtist næsta bréf frá Jóhanni í Bjarma,17 og er hann
þá kominn á þær slóðir þar sem þeim hjónum var ætlað að starfa. Þegar
bréfið er skrifað em þau stödd á 1200 metra háu fjalli, „Himin-
hvelfingarfjallinu,“ þar sem Norska kristniboðsfélagið átti sumardvalar-
stað, sem kristniboðamir notuðu um hásumarið þegar hitinn niðri á
undirlendinu var 35-40 stig en ekki nema 25-26 stig uppi á fjallinu.
Kveðst Jóhann nota tímann til að læra mállýsku þá sem töluð sé í héraðinu
en hún sé allólík ríkismálinu, sem þau hafi áður lært.
Þriðja bréfið frá Jóhanni birtist í apríl 1941 en var skrifað 13. október
1940 í Yiyang. Þar þakkar hann fyrir peningasendingu frá íslenskum
kristniboðsvinum að upphæð £ 46 (1200 ísl.kr.) og segir að „með þeim
launum, sem nú greiðast hér, nægir mér þetta í hálft ár.“18
Eiginlegt kristniboðsstarf þeirra hjóna hófst í Sinhwa í Húnan-fylki.
Starf Norska kristniboðsfélagsins í Húnan-fylki
Húnan-landshlutinn er 216.720 ferkílómetrar, og var íbúatalan um 30
milljónir. Þrátt fyrir að þessi landshluti væri mjög frjósamur með
ógrynni af kolum og málmum í jörðu var fólk yfirleitt fátækt, og vom
ástæður þess að sögn Jóhanns afturhaldssemi, óstjóm og borgarastyrjöld á
fyrri tíð.19 Norska kristniboðsfélagið hafði átta kristniboðsstöðvar í
Húnan. Hinir kínversku söfnuðir vom 78 talsins, og fór þeim fjölgandi.
Auk þess vom allmargir kristnir smáflokkar. Við hverja kristniboðsstöð
vom a.m.k. tveir kristniboðar, prestur og kventrúboði, er vann sérstak-
lega meðal kvennanna. Starfssvæðinu var skipt þannig að allstórt hérað lá
að hverri kristniboðsstöð. Kristniboðamir ferðuðust reglulega um svæðið
og heimsóttu söfnuðina og boðuðu Guðs orð og leituðust við að lagfæra
það sem aflaga hafði farið. Allt var gert í samstarfi við hina kínversku
kirkju, og litu kristniboðamir á það sem þýðingarmesta hlutverk sitt að
mynda alveg sjálfstæða kirkju, sem gæti staðið þegar þeir yrðu kallaðir
heim.
17 „Til íslenzkra kristniboðsvina." Bjarmi 35,2/1941, 15. jan., s. 1.
!8 „Bréf frá Kína.“ Bjarmi 35,7/1941, 1. apríl, s. 1.
19 „Starfsskýrsla kristniboðans.“ Bjarmi 35,10/1941,15. maí, s. 3.
30