Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1995, Qupperneq 146
144
MÚLAÞING
- Sluppu aldrei refir úr girðingunni hjá þér?
- Jú, það sluppu eitt sinn tveir refir, sem Konráð sonur Páls átti. Þeir
voru sér í girðingu. Þeir náðust báðir eftir nokkra leit og eltingaleik.
Annan hröktum við í sjóinn fyrir neðan Bakkabúðina og skipaði ég Kon-
ráði að synda á eftir honum, sem hann og gerði og flæmdi hann rebba
fljótlega upp í fjöru, en þar greip ég dýrið. Konráð var kaskur strákur.
Hinn gátum við króað af í Sigfúsartjörninni.
Annars var verulega gaman að virða fyrir sér háttu rebba, þótt þessi
náttúrunnar börn nytu sín illa í þröngri girðingunni. Þeir voru slyngir að
fela matinn hver fyrir öðrum, stela honum síðan og fela á nýjan leik.
Stundum gaf ég mér tíma til að leika mér svolítið við greyin. Ég settist
þá kannski á kassa í miðri girðingunni og lét ekkert á mér kræla, sat sem
dauður væri. Það leið aldrei langur tími, þar til ég fann að glefsað var í
jakkalaf mitt. Fyrst varlega, með nokkru millibili, en svo þéttar og þéttar
og fastar og fastar, og að lokum voru öll kvikindin skriðin út úr holum
sínum til þess að ná í hluta af „bráðinni“, en þegar „bráðin“ svo stökk á
fætur ljóslifandi, tvístraðist hópurinn og hver þaut inn í sína holu.
- Þú hefur mikið umgengist ferfætlingana og að mér virðist á nokkuð
annan hátt en flestir aðrir.
- Jú, í þeirra hópi hef ég átt marga góða vini.
- Ég man eftir hundi, sem þú áttir, sem ætlaði hreint að rífa mann í
sig, ef maður sagði: Ég skal taka í Pál, hvað þá ef maður gerði sig líkleg-
an til þess.
- Já, hann var skynsamur og tryggur greyið. Annars er það svo með
allar skepnur, að hver þeirra hefur sína vissu greind, að vísu mismunandi
mikla. En til þess að læra að þekkja einstaklingana meðal þeirra, þá
verður maður að tala við þá líkt og við mann. Þannig geta skapast per-
sónuleg tengsl milli mannsins og skepnunnar, sem oft geta orðið
skemmtileg og stundum nauðsynleg fyrir þann, sem á að sjá um alla
hirðingu og umönnun skepnunnar.
- Jú, í vísu stendur: „Milli manns og hests og hunds, hangir leyniþráð-
ur.“
Það er langt síðan þú fórst að fást við dýralækningar.
- Já, það er alllangt síðan. Ég hef fikrað mig áfram við þetta stig af
stigi. Það er erfitt fyrir þann, sem enga menntunina hefur hlotið. Dálítið
hef ég stuðst við bækur, svo og ráðleggingar dýralækna.
Mín fyrsta tilraun í þessa átt var sú, að þegar ég var unglingur hjá
Magnúsi í Höfn, þá var það kvöld eitt að átti að fara að draga kú út af
básnum, sem virtist komin að því að drepast. Ég fór fram á það við hús-