Jón á Bægisá - 01.11.1994, Page 27

Rudolf Nilsen
Við eldinn
Svo ung og fögur varstu aldrei fyrr, sem nú
er inn í logans glæður kyrrlát starir þú.
Því annars er þitt kæra andlit fölt og þreytt
og augað speglar hörku þá sem varstu beitt:
þeim snauða reynist ekki líílð leikfang neitt.
En sem í rauðum bjarma báls þú stendur hér,
þig blessar eldsins guð með rós á vanga þér.
Hvað mun þér búa í hug? Ströng vinna vélum háð?
Hvort vagni réttum getir þú að morgni náð?
Að slóra fram á bjartan dag er dýrkeypt ráð.
Nei nei, um augun björtu leikur ljómi enn,
það leynir sér þá ekki að brosa muntu senn!
Svo þér er borgin stóra gleymd með gengi valt,
sem griðaskjól lét ástum tveggja hvergi falt —
nei engan stað að gista þegar kvöld var kalt.
En saman bæði heiminn allan eigum við
á eyju hér — og sumarkvöldsins þagnarfrið.
Nú brosir þú! Og djúpt í bálið rautt og tært
flaug bros þitt: snjóhvítt fiðrildi sem kátt og ært
af hamingju þaut beint í blómið logaskært!
Ég bæti á eldinn fljótt, svo funi glatt, því þú
varst aldrei fyrr svo ung og yndisleg sem nú.
Helgi Hálfdanarson íslenskaði.
á fSayáá, - LESIÐ MILLI LÍNA
27