Jón á Bægisá - 01.11.1994, Blaðsíða 34

gera við hattinn sinn lúna. Þegar hann kom síðast reyndist ég ekki eiga neinn
svartan tvinna til þess að sauma hattinn, svo vel færi. í staðinn notaði ég rauðan
þráð. Svo það er hægðarleikur fyrir mig að sjá hvort Chang Lao á hattinn með
því að líta á litinn á tvinnanum og sporin, sem ég sjálf saumaði.“
Wang Lao fékk litlu dóttur sinni hattinn. Það reyndist vera sá sem hún
hafði gerl við.
Ekki voru bornar frekari brigður á beiðni Wei Shus. Hann fékk þessar tíu
milljónir cash-a. Frá þeirri stundu trúði öll Wei-ættin að Chang Lao væri
upphaíin vera.
Síðar tók Wei Shu aftur að sakna dóttur sinnar og hann sendi Yi-fang til
þess að reyna að finna hana á ný. En þegar Yi-fang kom að syðri rótum Tientan
reyndist allt landslagið hafa tekið stakkaskiptum. í stað engja og bændabýla
sá hann einungis margar ár og læki umkringd háum fjöllum og hvergi vottaði
fyrir troðningi. Stöku sinnum rakst hann á skógarhöggsmenn á stangli, en
enginn gat sagt honum hvar Chang Lao byggi.
Dapur í hjarta sneri hann heim aftur, miður sín og vonsvikinn. Öll
fjölskyidan áttaði sig á því að fjariægðin miili goðheima og mannheima er
óbrúanieg, og Wei Shu væri ógerningur að fá að sjá dóttur sína aftur. Wei Shu
fór aðra ferð tii Yangchow til þess að heimsækja Wang Lao, en grasafyfsaiinn
var þar ekki lengur. Enginn vissi hvenær hann hafði farið, hvað þá hvert.
Sérkennilegt atvik átti sér stað fáeinum árum síðar. Vordag nokkurn þegar
Yi-fang var á ferð í úthverfi Yangchow, varð honum gengið fram hjá vínbúð og
sá Kunlun-þrælinn koma á móti sér.
„Hvernig líður yður, ungi herra?“ spurði þrællinn og hneigði sig djúpt.
„Mjög vel, þökk fyrir. Hvernig líður húsbóndanum og frúnni?“
„Þau eru hamingjusöm, að venju. Enda þótt húsmóður minni sé ómögulegt
að fara í foreldrahús og heimsækja yður öll, þá gefur hún vandlega gaum að
hverju því sem gerisl í ætt yðar. Þér skiljið, ungi herra, að andi er aldrei of
fjarri til þess að geta fylgst með atburðum í mannheimum.“
Svo dró hann stóran poka undan klæðum sínum og rétti Yi-fang. „Húsmóðir
mín sagði mér að fá yður þennan poka, í honum eru tíu mæli af gulli. Húsbóndi
minn og Wang Lao sitja að drykkju inni í vínbúðinni. Ég ætla að fara og segja
þeim að þér séuð hérna. Verið svo vinsamlegir að doka við.“ Þrællinn hneigði
sig og hvarf inn í búðina.
Yi-fang settist niður til þess að bíða undir tjaldhimninum framan við búðina.
Rökkva tók, og ekki kom þrællinn. Hissa og ringlaður gekk Yi-fang inn. Vín-
búðin var full af viðskiptavinum sem drukku, gerðu að ganni sínu og léku
iingraleiki. Hann leit í kringum sig, en kom hvorki auga á Chang Lao né Wang
Lao. Kunlun-þrællinn var heldur ekki nokkurs staðar í augsýn. Yi-fang athugaði
gullið í pokanum og það reyndist vera ósvikið.
Hann var bæði undrandi og dapur vegna þess að honum tókst ekki að finna
Chang Lao, því honum þótti leitt að gefast ekki einu sinni tækifæri til að votta
þakklæti sitt fyrh' hina höfðinglegu gjöf. Hann fór heim með gullið, sem reyndist
nóg til þess að framfleyta fjölskyldu Weis affa ævi hans.
Síðan hefur ekkert spurst til Chang Laos.
Franzisca Gunnarsdóttir íslensltaði.
á - TÍMARJT ÞÝÐENDA 1994
34