Jón á Bægisá - 01.11.1994, Blaðsíða 50

Jón á Bægisá - 01.11.1994, Blaðsíða 50
við. En tækist honum að klófesta morðingja Soghru, var hann ekki í vafa um hvað hann gerði við hann! Hann skyldi sjálfur bíta hann á barkann og rífa úr honum augun með nöglunum. Það fór skjálfti um manninn frá Gflan og hann leit upp. Múhameð Valí gekk við hlið hans og rigningin féll enn í dropum af byssustingnum sem hann hélt á. Úr skóginum heyrðist konurödd sem veinaði eins og hún væri dauðvona. Barnið átti sök á því, að þeim tókst að handsama hann í dag. Nú skipti miklu hvað þeir vissu um hann og hvað þeim væri ljóst um hagi hans. Múhameð Valí hafði sagt við hann áður: „Na’ib Khan vill að þú bregðir þér í stutta heimsókn til Fumen. Þú færð að fara heim strax aftur. Menn vilja bara vita hvort þú hafir heyrt frá Agól eða ekki.“ En hvernig átti hann að trúa þeim? Agól hafði líka varað hann við fram á síðustu stund: „Farðu ekki — farðu ekki til baka. Láttu ekki sjá þig á akrinum!“ Hver átti þá að sjá um barnið? Hverjum gæti hann treyst til þess? Engum hefði tekist að grípa hann, ef hann hefði ekki þurft að hugsa um barnið. Það hefði verið svo auðvelt að hefna Soghru. Hann treysti sér til að ráða niðurlögum hundrað lögregluvarða. En Agól Lumaní var öðruvísi skapi farinn. Hann skaut í blindni. Ilann var orðinn einstaklega vægðarlaus eftir morðið á dóttur hans. Þá varð hann alveg æfur og hefði getað drepið hvern sem var. Hann gæti, án frekari bollalegginga, fellt með einu byssuskoti aftan frá lögregluvörðinn sem óð bleytuna og eðjuna í stígvélum sínum þrem skrefum fyrir framan hann. Maðurinn frá Gílan gerði sér grein fyrir, að slíkt byggi ekki í eðli hans sjálfs. Honum var það ógerningur. Múhameð Valí, yfirliðþjálfanum, var hann þaulkunnugur — hann vissi hve illa innrættur hann var. Honum hafði verið sagl frá því, að Múhameð Valí hefði einu sinni barið að dyrum heima hjá honum og sagt: „Ef hann gegnir ekki sti'ax kalli Na’ibs Khans í Fumen, sæki ég barnið hans, rek í það byssustinginn minn og fer með það með inér. Þá kemur hann líklega og sækir krógann!“ Þetta hafði liann sagt við móður hans. Ifinn lögregluþjónninn, sem var frá Baludj og gekk þremur skrefum á undan þeim, var einnig þungur á brún. Hugur hans var fullur vonleysis og (irvæntingar. Hann hafði verið fluttur frá Kash í suðri til Gílan, staðar sem hann þekkti ekki og vissi ekkert um. Hrísgrjón héraðsins áttu ekki við hann, og hann var með sífelldan niðurgang. Honum var alltaf kalt og rigningin og vætan ollu honum óþægindum. Honum var hrollkalt á nóttinni, þrátt fyrir teppin tvö sem hann hafði ofan á sér. Fyrstu dagana á staðnum hafði hann tekið allt sem hann þurfti með í hreysum íbúanna í Gílan. Ekkert var auðveldara en að réttlæta það með: „Þetta eru hlutir, sem þið hafið rænt úr húsum jarðeigandans, áður en lögregla stjórnarinnar birtist.“ En ólánið var, að ekkert var lengur að sækja til hreysanna. Það var ekki einu sinni hægt að hafa upp á glerbroti, hvað þá spegli til að raka sig. Lögregluþjónninn frá Baludj þekkti þetta allt af eigin raun. Hann hafði nógu oft orðið að þola slíkar ránsferðir. í hans heimahéraði réðust hermenn jarðeigenda á þorpin eins og engisprettusveimur eða aragrúi maura. Þeir tóku ránshendi allt sem varð á vegi þeirra, hvort sem voru kýr, kindur, hænsni eða 50 á - TÍMARIT ÞÝÐENDA 1994
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Jón á Bægisá

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jón á Bægisá
https://timarit.is/publication/1166

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.