Jón á Bægisá - 01.11.1994, Blaðsíða 57

„Hvert ætti hann svo sem að fara? Hann er vakandi. Kallaðu í hann. Hann
svarar þér sjálfsagt.“
Með þeim orðum hvarf lögregluþjónninn frá Baludj út.
„Heyrðu, þú frá Gílan, sefurðu eða ertu vakandi?“ spurði yflrliðþjálflnn um
leið og honum tókst að kveikja á eldspýtu. í ljósi hennar sást móta fyrir
manninum frá Gílan, þar sem af andliti hans varð aðeins greint hátt ennið og
flókahúfan á höfði hans. Yfirliðþjálfinn kveikti sér í sígarettu með sömu
eldspýtunni og hélt áfram ræðu sinni: „Hefur hann langferð í huga — ha?
Hefur hann líka tekið með sér eigið svefnteppi! Ertu búinn að éta hrísgrjóna-
skammtinn þinn, fiskhausaætan þín? En nú liggur leiðin til Teheran, og ég er
viss um að hvíta baunasúpan þar á staðnum bragðast þér vel. En hvernig
stendur á því að þú sefur ekki?“
Múhameð Valí var í léttu skapi, eins og ævinlega þegar hann hafði reykt
ópíumpípuna sína.
„Jæja þá — hvernig líður annars foringjanum? Varstu fyi'irliði eða varstu
ekki fyrir þeim? Ég er viss um að það varst þú sem varst fyrirliði bændanna í
Túlam. Ekki satt? Þú vilt alls ekki svara mér — ha — ha — haha.“
Maðurinn frá Gílan bað þess að hann hlægi enn hærra, svo honum gæflst
tækifæri til að spenna gikkinn á byssunni, miða á logandi sígarettuna og hleypa
af skoti.
„Segðu mér — varstu ekki einmitt í Túlam daginn sem við komum þangað
með majórnum að setja á stofn lögreglustöðina? Varstu ekki íyrirliði bændanna
og var það ekki líka þú, sem sagðir: „Hér höfum við okkar eigin forustumenn
og kærum okkur ekki um aðra.“ Þrælmenni! Við vorum ekki nema örfáir í
húsinu sem þið ætluðuð að kveikja í. Það var bölvanlegt að majórinn var þarna
og leyfði mér ekki að farga ykkur öllum á stundinni með vélbyssunni. Það var
ég sjálfur sem sendi þennan líka fína leiðtoga ykkar til helvítis. Segðu mér nú
satt — varst þú ekki þar líka? Hvar eru þeir nú, þessir stóryrtu leiðtogar? Ilvers
vegna koma þeir þér ekki til hjálpar?“
Þegar hér var komið fór hann að bölva öllu í sand og ösku og tók svo aftur
upp þráðinn: „Teheran hefur útrýmt ykkur öllum og fjölskyldum ykkar! Nú
þorir enginn að koma með mótbárur. Kommunum útrýma þeir líka. Og svo
þetta kvenfólk! Það eru nú meiri skessurnar — ja svei! Það var bara vegna
þessara kvenna að majórinn vildi ekki leyfa okkur að skjóta. Hvernig stendur
á því, að þær hurfu sem mýs niður í músarholur? Uss — ef ég sæti við völd, þá
vissi ég sannarlega hvað ég gerði við þig! Af hverju hefur mér verið skipað að
koma þér lifandi og ómeiddum til Fumen? Þú ert víst sjálfur einn af þeim
kjaftforu sem trana sér fram. Mig langaði svo sem mest til að kála þér strax í
morgun. í augsýn þinni hef ég... konan þín. Heyrðu — hvað ertu að gera? Ef
þú hreyflr þig, hleypi ég afl“
Maðurinn frá Gílan heyrði að Múhameð Valí spennti byssugikkinn. Hann
hafði hreyft sig óvarlega, en lét nú fallast niður í sömu stellingar. Hann greip
ósjálfrátt um byssuskeflið.
Konan sem hafði orðið fyrir skotinu og dáið í uppreisninni í Túlam var
konan hans, Soghra. Barn hennar var þá sex mánaða gamalt. Nú var það heima
í hreysi hans og enginn gat vitað, hver yrðu örlög þess. Það var ekki hægt að
LHSIÐ MILLI LINA
57