Þjóðmál - 01.03.2010, Qupperneq 54

52 Þjóðmál VOR 2010
Lokaorð
Það er ljóst að það er bæði krafa frá sam-félaginu og til góðs að auka þátttöku
al mennings í ákvörðunum samfélagsins,
en það verður að stíga varlega til jarðar í
ákvörðunum um málefni og standa vel
að undir búningi . Það verður að vanda
vel til allrar upplýsingagjafar til að aukin
þátttaka verði öflugt tæki í átt að auknu
lýðræði en snúist ekki upp í andhverfu
sína . Það er bæði gerlegt og eftirsóknarvert
fyrir yfirvöld að skapa þennan veruleika
en það verður ekki gert nema með öflugu
upplýsingaflæði og gegnsærri stjórnsýslu
þar sem forsendur ákvarðana eru skýrar
og uppi á borðum . Einnig verður að skoða
hvort það verði að setja einhvers konar
þak á það fjármagn sem ríkið hefur á
milli handanna til að markaðssetja hags-
munamál meirihlutans hverju sinni þar
sem stjórnvöld hafa mun betri aðstöðu
til að koma sínum sjónarmiðum á
framfæri en aðrir hagsmunaaðilar . Þróun
í átt að aukinni þátttöku almennings í
ákvörðunum má þó ekki verða til þess að
taka ábyrgðina af stjórnmálamönnum .
Þeir eru kosnir sem fulltrúar almennings
og verða sem slíkir að gæta jafnvægis á
milli ólíkra en jafn rétthárra hagsmuna
borgaranna . Það verður til að mynda að
gæta að því að meirihlutinn traðki ekki
á grundvallar réttindum minnihlutans .
Kjörnir fulltrúar verða því eftir sem áður
mikilvægir fulltrúalýðræðinu því þeir eiga
að bera hina pólitísku ábyrgð .
Heimildir:

The Economist, „The tyranny of the majority: The
forth branch of government has run amok in parts
of America“ 17 . desember, 2009 .
James M . Poterba, „Demographic Change, Inter -
gener ational Linkages, and Public Education“,
The American Economic Review 1998 (tbl . 88), bls .
315–320 .
James M . Poterba, „Demographic Structure and the
Political Economy of Public Education“, Journal
of Policy Analysis and Management 1997 (tbl . 16),
bls . 48–66 .
Álit umboðsmanns Alþingis, nr . 5895/2010 .
Í vikunni var upplýst að Seðlabanki Evrópu lánaði íslensku bönkunum gríð ar legt fé
á árunum fyrir hrun þeirra . Sam kvæmt frétt
Morgunblaðsins í gær var um að ræða 880
milljarða króna á núverandi gengi . Allt fram á
sumar 2008 gátu dótt ur félög íslensku bankanna
nýtt sér slík lán í góðri trú en þurftu þá að
endurgreiða þau að einhverju leyti . Þá gerði
Seðlabanki Evrópu svonefnt veðkall á bankana
í byrj un október sem hann féll svo frá, eftir
því sem Ingi mundur Friðriksson fyrr verandi
bankastjóri Seðlabanka Íslands upplýsti í erindi .
Það spurðist hins vegar út og hafði vond áhrif á
vonda stöðu bankanna .
Auk seðlabanka Evrópu lánuðu að minnsta
kosti seðlabankar Íslands og Sví þjóðar íslensku
bönkunum fé .
Vefþjóðviljinn verður að biðjast for láts
á því að hann skilur ekki hvar frjáls hyggja
kemur við sögu í þessu samkrulli rík isstofnana
og einkafyrirtækja . Þessi ástar bréfaviðskipti
einkabanka við seðlabanka vítt og breitt um
Evrópu eru miklu fremur einhvers konar „þriðja
leið“ eða „miðju moð“ þar sem einkarekstri og
ríkisaf skipt um er hrært saman þannig að enginn
veit hvar ábyrgðin liggur . Skattgreiðendur fá
hins vegar alltaf reikninginn þegar illa fer .
Úr Vef-Þjóðviljanum 13. febrÚar 2010.
_____________________
Ekki frjálshyggja heldur miðjumoð!