Þjóðmál - 01.06.2011, Blaðsíða 94

Þjóðmál - 01.06.2011, Blaðsíða 94
92 Þjóðmál SUmAR 2011 í Mexíkó .“ Það sýnir vel, hversu laginn sá höfundur var að bregða sér úr einu dulargervinu í annað, að Sverrir skyldi trúa þessu . Enginn André Simone var til, heldur var þetta eitt af mörgum dulnefnum, sem Otto Katz notaði, þýskumælandi gyðingur frá Tékkóslóvakíu, sem starfaði aðallega að áróðursmálum fyrir alþjóðahreyfingu kommúnista árin milli stríða . Nú er komin út fróðleg og fjörlega skrifuð ævisaga hans eftir breska rithöfundinn Jonathan Miles og fæst í Eymundsson við Austurstræti . Otto Katz fæddist í litlu þorpi í Bæheimi 1895 og gerðist ungur ákafur kommúnisti, ef til vill vegna þess að hægri stefna var þá oft tengd við gyðingaofsóknir . Hann ólst upp í Prag, en fluttist eftir Norðurálfuófriðinn mikla 1914–1918 til Berlínar . Katz var vörpulegur maður á velli, mjúkmáll og hafði kvenhylli . Lék það orð á, að ein ástkona hans á Berlínarárunum hefði verið söngkonan Marlene Dietrich . Katz kynnt­ ist einnig í Berlín enska rit höfund inum Christopher Isherwood, en í kvikmyndinni Cabaret var notaður söguþráður og söguhetjur úr skáldsögum Isher woods um Berlín fyrir valdatöku nasista, Mr Norris Changes Trains og Goodbye to Berlin . Er hugsanlegt, að Katz sé ein fyrirmynd kommúnistans Bayers í sögunni . Í Berlín starfaði Katz fyrir áróðursmeistara kommúnista, Willi Münzenberg, sem þeir Bryn jólfur Bjarnason og Hendrik Ottósson kynnt ust, þegar þeir sóttu annað þing Kominterns 1920 . Münzenberg var hinn óþreytandi áróðursmeistari kommúnista um heim allan, eins konar Göbbels fyrir tíð Göbbels . Halldór Laxness lýsti Münzenberg eftirminnilega í Skáldatíma, en íslenska skáldið hitti Münzenberg í Berlín 1932, þegar það reyndi að útvega sér boðsferð til Ráðstjórnarríkjanna, og gaf Münzenberg því leiðarbréf, svo að allar leiðir opnuðust austur . Á meðan Otto Katz vann fyrir Münzenberg, gaf hann sér tíma til að þýða úr tékknesku á þýsku skáldsöguna Anna. Das Mädchen vom Lande eftir landa sinn, Ivan Olbracht . Í ritdómi um Sölku Völku 1932 skrifaði Einar Olgeirsson, að Laxness ætti frekar að skrifa slíkar öreigasögur en háð um baráttu verkalýðsins fyrir bættum kjörum . Og það gerði Laxness, því að söguþráður og söguhetjur Atómstöðvarinnar 1948 er tekið beint úr skáldsögu Olbrachts í þýsku þýðingunni, eins og sjá má, þegar þessar tvær sögur eru lesnar saman . Hefur sú ábending mín valdið íslenska Halldórseigendafélaginu ómældri gremju . Katz kom því við íslenska bókmenntasögu, þótt í litlu væri . Undir stjórn Münzenbergs, sem fluttist til Parísar eftir valdatöku nasista, starfaði Otto Katz með ungverskum gyðingi, sem þá var sannfærður kommúnisti, Artur Koestler, en átti eftir að snúast og skrifaði þá skáldsöguna Myrkur um miðjan dag um sýndarréttarhöld kommúnista og ásamt öðrum greinasafnið Guðinn sem brást, og hafa báðar þær bækur komið út á íslensku . Katz var hins vegar ætíð dyggur kommúnisti, og er talið, að hann hafi njósnað um yfirmann sinn, Münzenberg, fyrir öryggislögreglu Stalíns, NKVD . Lentu þeir Katz og Koestler í ýmsum ævintýrum í borgarastríðinu á Spáni, eins og rakið er í bók Miles . Um skeið dvaldist Katz í Bandaríkjunum og sinnti þá undirróðri í kvikmyndaiðnaðinum . Þá kynntist hann vel rithöfundinum Lillian Hellman, og kann söguhetjan Muller í leikriti hennar, sem gerð var kvikmynd eftir, The Watch on the Rhine, að vera sniðin eftir Katz . Einnig halda sumir því fram, að Laszlo í kvikmyndinni Casablanca beri svip af Katz . Í stríðinu 1939–1945 dvaldist Otto Katz aðallega í Mexíkó . Hann sneri síðan til heimalands síns, Tékkóslóvakíu, þar sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.