Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Qupperneq 72

1880
62
61 _ Brjef ráÖgjafans fyrir ísland til landshöfðingja um útför Jóns Sigurðs-
' marz sonar. — Með þóknanlegu brjefi frá 5. f. m. hafið þjer, herra landshöfðingi, sent
hingað erindi Tryggva alþingismanns Gunnarssonar, þar sem hann fer þess á leit, að
kostnað þann, er leiði af greptrun Jóns sál. Sigurðssonar og konu hans á íslandi megi
greiða úr landssjóði íslands í von um aukafjárveitingu, og hafið þjer jafnframt lagt það
til, að greptrunarkostnaðurinn yrði greiddur á þann hátt, sem getið er um í beiðninni.
Sökum þessa undanfellir ráðgjafinn ekki þjönustusamlega að tjá yður til þóknan-
legrar leiðbeiningar og ráðstöfunar, að hið umbeðna er veitt.
08 — Brjef landsliöfðingja til amtmanmim yfir tuður og vesturumdœminu um fast-
9. marz eignartíund á Vestmannaeyjum. — Með brjefi frá 19. f. m. hafið þjer, herra
amtmaður, sent mjer fyrirspurn sýslumannsins á Vestmannaeyjum um það, hvort leigu-
liðar þjóðjarða á Vestmannaeyjum eigi samkvæmt lögum um skattgjald á Vestmanna-
eyjum frá 14. desember 1877 (A 25) að greiða fasteignar-tíund til kirkju, prests og fá-
tœkra, eða hvort gjald þetta skuli greitt úr landsjóði, sem er eigandi jarðanna. J>jer á-
lítið úrlausn þessarar spurningar nokkuð vafasama, en með því að tíundin og þau önnur
gjöld, sem eyjarbúar eiga að greiða samkvæmt tjeðum lögum, koma í staðinn fyrir miklu
hærra og þungbærara gjald (fiskitíundina), sem hvíldi á ábúöndunum og ekki á jörðun-
um, virðist yður ástœða til þess að ætla, að ábúendur einnig eigi að greiða gjald það,
er hjer rœðir um.
Út af þessu vil jeg, um leið og jeg skírskota til þess, sem þjer þannig hafið
sagt, taka fram, að heimild vantar með öllu til þess að greiða fasteignartíundina úr
landsjóði, sbr. 4. gr. nefndra laga 14. desember 1877 og að niðurlag 2. greinar sömu
laga ljóslega sýnir, að lögin hafa gjört ráð fyrir, að ábúendurnir greiddu það, því þar er
beinlínis tekið fram, að «frá tíundargjaldi af fasteign veitist engin undanþága af þcirri
uástœðu, að tíund hefir eigi verið að undanförnu greidd af jörðum þar».
Samkvæmt þessu geta ábúendur á þjóðjörðum á Vestmannaeyjum ekki komizt
hjá að greiða fasteignartíund til kirkju, prests og fátœkra, eins og þeir samkvæmt 2. gr.
laga 14. desembor 1877 um ábúðarskatt (A, 21) eru skyldir að greiða skatt til land-
sjóðs af býlum sínum.
03 — Brjef landsliöfðingja til amtmannsim yfir suður- og vesturumdœminu um k 0 s t n-
10. marz að við yfirsotunám, sem hætt var við. — í brjefi frá 20. f. m. hafið þjer herra
amtmaður mælt fram með því, að hjeraðslækninum á ísafirði vorði endurgoldnar úr lands-
sjóði 85 kr. fyrir fœði og húsnæði handa yfirsetukonuefni, er varð að hætta við nám sitt,
af því að hún slasaðist í hendi, og takið þjer fram, að það virðist vafasamt, hvort þossi
kostnaður vcrði greiddur úr landssjóði, eða livort ekki heldur eigi að vísa lækninum til
að fá borgunina greidda hjá þeim, er komu stúlkunni fyrir hjá honum til konnslu.
Endurgjald það á kostnaði við kennslu yfirsetukvenna, or gotur um í 4. gr. yfirsetu-
kvennalaganna frá 17. desbr. 1875 (A. 27) vcrður ekki skoðað sem skólaölmusa, or veitist hverjum
þeim,erhefirlöngun tilaðnema yfirsetufrœði; en kostnaðurþessi eröllu frcmurstyrkur til að
útvega yfirsetukonur þær, er með þarf í hin ýmsu yfirsetuumdœmi. Sýslunefndin eða aðrir
hlutaðeigendur verða því sjálfir að bera skaða þann, sem hlýst af, að viðkomandi yfirsetu-
konuefni nái ekki svo langt, að það geti tekið að sjcr störfin í umdœmi því, er því var