Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Qupperneq 132

1880
122
tI3 út, og getur rýrnunin á fjárstofn eða höfuðstól verzlunarinnar ekki verkað öðruvísi, en
23. julí. ag ves^r þejrf sem áður hafa verið taldir af fjenu, báfi þeir verið nokkrir, nú falla niö-
ur, sbr. niðurlag 7. gr. í tekjuskattslögurn 14. desbr. 1877, er ákveður, að eigi skuli
greiða skatt af þeim tekjum, sem fást með því að eyða höfuðstöli sínum, og að það
verði oigi talið frá tekjum, sem baft er til að borga skuld.
tí4- — Brjef landshöfðingja til beggja amtmanna um mótvarnir gegn bólusdtt.
23. júlí. _ gamiÍVæmt valdi því, sem mjer er goiið í 2. gr. laga 17. desbr. 1875 um mótvarnir
gegn því, að bólusótt og hin austurlenska kólerusótt og aðrar næmar sóttir flytjist til
íslands, befi jeg í dag fyrir hönd ráðgjafans gefið dt auglýsingu um, að sjerhvert skip,
som komur bingað til landsins frá Kristjaniu eða öðrum höfnum sunnanfjalls í Noregi,
skuli báð reglum þeim, sem settar eru í nefndum lögum. Jafnframt þessu vil jeg skora
á yður, berra amtmaður, að þjer bæði leggið fyrir alla lögreglustjóra í umdœmum yðar
að gæta þess nákvæmlega, að ekki verði brugðið út af nefndum ákvörðunum, og vísa
jeg í þessu efui til auglýsingar minnar, sem prentuð er i stjórnartíðindum B. 111 og
einnig annist um, að húsnæði það, er getur um í 5. gr. nefndra laga, banda bólu-
veikum, or kynnu að koma sjóleiðis að, verði til reiðu, og vænti jeg þess, að þjer, herra
amtmaður, um leið og þjer annist um þetta, einnig sjáið um, að landssjóðnum verði
ekki gjörður meiri kostnaður, en brýnasta nauðsyn krefur.
115 — Brjef landshöfðingja til amtmanwim yfir suÖur- og veaturumdœminu um spít-
2ö julí. aiagjai(i af síld. — í brjefi frá í dag bafið þjor, herra amtmaður, sent mjer fyrir-
spurn sýslumannsins í ísafjarðarsýslu um það, hvort ekki beri samkvæmt 1. gr. c tilsk.
12. febr. 1872 að greiða spítalagjald af sfld, og skýrið þjer frá, að Norðmenn nokkrir,
sem bafa sezt að í sýslunni til að stunua síldarveiði, bafi skorast undap að greiða þetta
gjald meðal annars af því, að það bafi ekki verið heimtað af Norðmönuum þeim, er
stunda síldarveiði á Austfjörðum. Fyrir því vil jeg tjá yður til þóknanlegrar leiðbeining-
ar og ráðstafanar það, er hjer segir:
Með 19. gr. tilsk. 27. maí 1746 var spítalagjaldið lagt á «allan fiskiafla, hverju
nafni sem nefnist, er guð gefur þeim er stunda sjó ■>, og þannig einnig á síldar og upsa-
veiði. Tilskipun 10. ágúst 1868 breytti nú þessari reglu og takmarkaði gjaldið til vissra
fisktegunda; en þessi breyting stóð ekki nema fá ár, þangað til tilskipun um spítalagjald
af sjávarafla frá 12. febr. 1872 náði gildi, og virðist eldri reglan um fisk þann, er spít-
alagjaldið bvílir á, þar með aptur vera orðin lög. J>etta leiðir bæði af upphafi 1. greinar
laganna, er leggur gjaldið á sjávarafla, sem fæst á skip og leggst á land, og af e-lið
sömu groinar, er eins og a- og b-liðirnir ekki tiltekur ákreðnar fisktegundir, og þess vegna
verður að eiga við alls konar fisk. fetta álit styrkist enn betur, þegar ákvörðun
sú, er lijer rœðir um, or borin saman við undangengnar tillögur hins ráðgofandi alþingis
og konungsfulltrúa, sjá alþ. tíð. 1871 II bls. 304 og 471 og tíðindi um stjórnarmálofni
III bls. 280; því samkvæmt tillögum þessum virðist hið þáverandi löggjafarvald einmitt
að hafa haft sjerstaklega síldar og upsavoiði fyrir augum, þegar ákveðið var að groiða
l/a alin í spítalagjald af hverri tuunu af fiski, sem saltaður er í tunnur.
Jeg vona, að þjer, herra amtmaður, brýnið fyrir gjaldheimtumönnum þeim, er
undir yður eru skipaðir, að fylgja fram þessum skilningi á 1. gr. laga 12. febr. 1872.