Morgunblaðið - 12.11.2015, Side 74

74 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2015
Elsku besta
Magga frænka var eins og frænk-
ur gerast bestar. Hún var hress og
skemmtileg en umfram allt hjálp-
fús og góð.
Hún var ávallt reiðubúin að
leggja fram hjálparhönd, ef maður
bað hana um aðstoð sagði hún taf-
arlaust já, þurfti aldrei að hugsa
sig um.
Það er með sárum söknuði sem
ég rifja upp allar góðu minning-
arnar okkar Möggu, öll jólin, allar
hátíðarnar sem við eyddum sam-
an, allar slaufurnar sem hún gaf
mér í síða hárið mitt sem barn, all-
ar heimsóknirnar, öll matarboðin.
Ekki átti ég von á að þeim stund-
um myndi ljúka svona skyndilega.
Fráfall Möggu skilur eftir stórt
Margrét María
Einarsdóttir
✝ Margrét MaríaEinarsdóttir
fæddist 15. nóv-
ember 1957. Hún
lést 18. október
2015.
Útför Margrétar
Maríu fór fram frá
Fella- og Hóla-
kirkju 29. október
2015.
og mikið skarð í fjöl-
skyldunni. Hún var
klettur svo margra,
alltaf tilbúin að veita
hjálparhönd og aldr-
ei lengra en símtal í
burtu.
Góðmennsku
hennar og hjarta-
hlýju verður minnst
um ókomna tíma.
Þótt sólin nú skíni á
grænni grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og
góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin - mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima,
mun minning þín lifa um ókomin ár.
Þín,
Ásta Lovísa.
Kæra Magga.
Það er svo margt sem að mig
langar til að segja og skrifa að það
er erfitt að koma því fyrir í nokkr-
um orðum. Ég bíð ennþá eftir því
að það verði pikkað í mig og ég
verði vakin upp frá þessari hræði-
legu martröð. En það virðist ekki
ætla að gerast. Þessi hörmung
virðist vera blákaldur veruleiki.
Dagurinn sem þú kvaddir þennan
heim verður í huga mér að eilífu.
Það er svo sárt að sjá sorgina um-
vefja fjölskylduna og geta ekkert
gert til þess að lina þjáningar
þeirra sem að stóðu þér næst.
Það eru margar minningar sem
þú skilur eftir í hjarta mínu. Mér
eru minnisstæðastar æskuminn-
ingarnar en barnæska mín litast
mikið af þinni nærveru. Þið
mamma voruð nánar og eydduð
miklum tíma saman. Þið voruð
eins og bandamenn sem hjálpuð-
ust að í gegnum súrt og sætt. Ég
hef alla tíð upplifað þig sem bjarg-
vættinn innan fjölskyldunnar ef
einhver var í vanda þá varst þú yf-
irleitt fyrst á staðinn.
Eitt atvik finnst mér lýsa þér
sérstaklega vel en það var þegar
þú sóttir mig eitt skipti í daggæslu
þegar ég var sex ára, en þá sat ég
úti á stétt og beið eftir þér. Að-
koman fór fyrir brjóstið á þér og
án nokkurs hiks krafðist þú þess
að mamma segði upp daggæslunni
samdægurs. Næsta dag var ég
komin í pössun til þín og þú mikl-
aðir það ekki fyrir þér að hafa mig
í eftirdragi alla daga. Á föstudög-
um eldaðir þú alltaf góðan föstu-
dagsmat og þá daga sendir þú mig
seinna heim til þess að ég gæti
borðað góðan mat með þér, Esra
og Árna. Þú leyndir ekki skoðun-
um þínum og ég man margoft eftir
því að þú sendir okkur Esra út að
safna flöskum og selja penna fyrir
knattspyrnufélagið KR. Ágóðinn
fór síðan í keppnisferð eða annað
tilfallandi sem fylgdi fótboltanum.
Einnig man ég að þú mættir nán-
ast á alla viðburði hjá Esra og við
stóðum margoft saman á vellinum
og horfðum á Esra keppa í fót-
bolta með Árna sofandi í kerru. Þú
varst alltaf svo stolt af Esra og það
leið ekki á löngu þar til að þú
skráðir mig í fimleika hjá KR og
lést mig fá hjól til þess að hjóla
þangað tvisvar í viku. Ég man
aldrei eftir þér öðruvísi en sem
kraftmikilli og duglegri konu sem
komst hlutunum í verk. Þó að árin
hafi liðið og samskiptin minnkað
þá varstu aldrei langt undan. Þú
komst með mömmu upp í Álfkonu-
hvarf að passa Hafdísi þegar ég
þurfti að fara upp á fæðingardeild.
Þú varst mætt með mömmu á inn-
an við 10 mín. eftir að ég hringdi
án þess að hika og fyrir það er ég
afar þakklát.
Elsku Magga, takk fyrir allar
stundirnar, allt spjallið og allar
minningarnar. Ég kveð þig með
sorg í hjarta. Þú varst svo mik-
ilvæg og mikill klettur fyrir
marga.
Hugur minn er hjá Erling,
Esra, Árna, Sveini, Pétri og
Brynjari. Ég votta þeim mína
dýpstu samúð og bið Guð að
styrkja þá á þessum erfiðu tímum.
Samúðarkveðja,
Oddný Jónsdóttir.
Sunnudagurinn 18. október
mun seint líða mér úr minni. Allt
sem ég vil segja um þig og skrifa,
elsku Magga mín, kemst ekki fyrir
í Mogganum. Þú varst einstök
manneskja, hjartahlý og elskuleg,
og lést þér annt um annað fólk
sama í hvaða stiga þjóðfélagsins
það var, allir voru jafnir í þínum
augum. Það var alltaf svo yndis-
legt og gaman að heimsækja þig á
Patró og margar eru minningarn-
ar og góðar sem ég á með þér og
Ella þínum. Í síðasta sinn sem við
hittumst rétt viku áður sorgar-
fréttin kom um að þú hefðir kvatt
okkur, talaðir þú um það hvað þú
værir ánægð í vinnunni og með
nýju íbúðina sem þú baust mér að
koma og skoða einnhvern daginn,
þú geislaði af gleði og hamingju.
Þú varst yndisleg mamma og
amma og synir þínir og synir Ella
og barnabörn ykkar voru þér allt.
Þú varst vinur vina þinna og
elskuleg og frábær vinkona . Það
er sárt til þess að hugsa að komið
sé að kveðjustund . Enn einu sinni
vil ég þakka þér, elsku hjartans,
Magga mín, fyrir samfylgdina og
fyrir vinskapinn okkar sem ég
mun geyma í hjarta mínu þangað
til við hittumst næst . Tíminn þinn
var alltof stuttur. Takk fyrir vin-
skapinn sem ég mun alltaf vera
þakklát fyrir. Þú varst ein af þess-
um fallegu perlum sem lýstu upp
lífið með góðmennsku og kærleik.
Minning þín mun lifa í hjarta
mínu.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf ók.)
Elsku Magga mín.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku besti Elli minn. Ég votta
þér og strákunum ykkar, barna-
börnum og öllum aðstendendum
mína dýpstu samúð.
Sólveig Sigríður
(Solla Magg).
✝ Halldóra BjörkÓskarsdóttir
fæddist á Lóugötu 2
í Reykjavík 1. nóv-
ember 1953. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 18.
október 2015.
Foreldrar Hall-
dóru Bjarkar voru
Óskar Ingvarsson
bifreiðarstjóri og
Elma Jenssen Ingv-
arsson húsmóðir og saumakona,
en hún fæddist í Kaupmannahöfn
og átti danska föðurfjölskyldu.
Halldóra Björk var yngst sjö
systkina en þau heita í réttri ald-
ursröð: Finnlaug Guðbjörg, Ingi-
björg Auður, Einar Gunnar,
Ingvar Ellert, Svavar Tryggvi og
Guðmundur Vignir. Eftirlifandi
eru Finnlaug Guðbjörg, Svavar
Tryggvi og Guðmundur Vignir.
Halldóra giftist
Stephen Wender og
eignuðust þau son-
inn Óskar Michael
Andrew Wender, f.
29. ágúst 1976. Þau
skildu 1978.
Síðar kynnist hún
Boga Brynjari Jóns-
syni og eignaðist
með honum dreng-
inn Jón Brynjar, f.
29. júní 1979.
Yngsta barn Halldóru Bjarkar er
dóttirin María Ósk, f. 28. janúar
1985, en faðir hennar er Einar
Albert Sigurðsson.
Barnabörn Halldóru eru
Andrea Líf, Viktor Ingi, Sylvía
Ósk, Rebekka Lind, Natan Óskar
og Máni Geir.
Útför Halldóru fór fram frá
Bústaðakirkju 10. nóvember
2015.
Elsku systir mín hún Dóra,
eins og hún var oftast kölluð, er
látin eftir erfið veikindi. Dóra var
yngst af sjö systkina hópi en tvö
ár voru á milli okkar og vorum við
tengd sterkum böndum alla tíð.
Margra góðra stunda er að minn-
ast frá bernsku- og uppvaxtarár-
unum í Fossvoginum og síðar í
Langagerðinu sem ekki verða
raktar í stuttri minningargrein.
Dóra flutti ung úr föðurhúsum,
fór m.a. til Svíþjóðar og vann þar
um nokkurn tíma og lærði
sænsku.
Eftir heimkomuna kynntist
hún fyrri manni sínum, fluttist til
Bandaríkjanna og bjó síðan
nokkur ár á Spáni þar sem hún
eignaðist sitt fyrsta barn, Mike
Óskar. Eftir skilnað kom hún
heim og eignaðist tvö seinni
börnin, þau Jón Brynjar og Mar-
íu Ósk.
Í Dóru bjó sterkur persónu-
leiki sem ekki fór fram hjá nein-
um sem kynntist henni. Hún var
glaðlynd, mikil félagsvera, mjög
rökföst, með sterka réttlætis-
kennd og gat verið allnokkur
„Bjartur í Sumarhúsum“ í henni
þegar sá gállinn var á henni.
Hreinlæti var henni í blóð borið
og útsjónarsöm var hún, sem
kom sér vel eftir að hún varð ein-
stæð móðir.
Í ágúst 2014 greindist Dóra
með langt gengið krabbamein og
ljóst var að hverju drægi. Þess-
um þungbæru tíðindum mætti
Dóra af miklu æðruleysi og reisn
allt til dauðadags. Síðustu miss-
eri ævi sinnar notaði Dóra til að
treysta fjölskylduböndin, m.a.
var haldið upp á sextugsafmælið
þar sem hún var í faðmi barna-
barna og fjölskyldu, ættingja og
vina. Það var mikil gleðistund þar
sem hún fór á kostum.
Þær stundir sem við áttum
með Dóru eftir að hún var lögð
inn á líknardeild Landspítalans
verða mér ógleymanlegar. Það
voru svo sannarlega gæðastundir
í faðmi fjölskyldunnar fram á síð-
ustu stund. Í samtölum okkar
þegar farið var yfir liðna tíð sagði
hún mér oft frá því hve stolt hún
væri af sinni arfleifð, börnunum
og barnabörnunum, þau voru sól-
argeislar sem hún naut hverrar
stundar með.
Elsku Dóra, nú ert þú horfin á
braut og ég mun sakna þín sárt
og kveð þig með þakklæti og góð-
ar minningar í huga.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Megir þú hvíla í friði.
Þinn bróðir,
Guðmundur Vignir
Óskarsson.
Halldóra Björk
Óskarsdóttir
✝ Nadezda Sig-urðsson fædd-
ist i Ceske Budejo-
vice í Bæheimi 13.
september 1918.
Hún andaðist á
heimili sínu í sama
bæ 18. október
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Libuse Zat-
kova, f. 13. apríl
1889, d. 27. nóv-
ember 1961, og dr. Bohumil Ru-
zicka, f. 1885, d. 13. apríl 1944.
Eiginmaður hennar var
Magnús Z. Sigurðsson, f. 3. jan-
úar 1918, d. 19. október 2007,
sonur Sigurðar Á.
Sigurðssonar frá
Veðramóti, og Sig-
urbjargar Guð-
mundsdóttur frá
Heiði.
Hún lætur eftir
sig dóttur, Krist-
inu, og son, Pat-
rick, barnabörnin
Alexandre og Con-
stantin Czetwer-
tynski, Lauru og
Axel Sigurðsson og barna-
barnabörnin Cassiu og Rose
Czetwertynski.
Hún var jarðsungin 24. októ-
ber 2015 í Tékklandi.
Þegar frændur fréttu um frá-
fall mömmu bárust yndisleg um-
mæli um hana. Hún var síðust af
glæsilegum hóp af sinni kynslóð,
börnum Sigurðar Á. Björnsson-
ar frá Veðramótum og eiginkonu
hans, Sigurbjargar Guðmunds-
dóttur frá Heiði, og mökum
þeirra. Mamma fæddist í Bæ-
heimi, í austurrísk-ungverska
keisaradæminu. Mamma hennar
var komin af ætt sem hafði bar-
ist fyrir sjálfstæði Tékka. Faðir
hennar var skurðlæknir. Hún
átti tvo bræður. Mörg áföll biðu
hennar. Skilnaður foreldranna
og hún aðskilin frá bræðrunum
og hjá foreldrunum til skiptis.
Bræðurnir fórust fyrir augum
hennar í snjóflóði. Hún missti
pabba sinn. Fjölskyldan leið
undir nasistum. Mamma fór í
leiklist og lék í tveimur kvik-
myndum. Amma Libuse hafði
farið til Íslands 1926 og gengið
upp á Langjökul. Mamma vissi
því um Ísland þegar glæsilegur
Íslendingur, dr. Magnús Z. Sig-
urðsson, varð á vegi hennar í
Prag. Þau giftust 1947. Mamma
var falleg og glæsileg kona.
Henni var vel tekið af allri fjöl-
skyldunni heima. Þau fluttust til
Prag. Pabbi varð fulltrúi SH og
ræðismaður Íslands. Mamma
gat hjálpað fjölskyldu sinni und-
ir oki kommúnismans. Þau áttu
dóttur, Kristínu. Árið 1954 var
Magnús sendur af SH til Ham-
borgar, og tókst honum að fá
ömmu lausa, þó að yfirvöld hefðu
lýst því yfir að enginn meðlimur
Zátka-fjölskyldunnar fengi leyfi
til að fara úr landi. Hjónin áttu
fallegt hús í Hamborg og landar
komu þar oft við. Þau áttu son,
Patrick. En pabba gekk of vel í
starfinu og sumir heima fóru að
óttast um stöðu sína. Honum var
sagt upp af SH. Hann byggði
sitt fyrirtæki og við fluttumst
heim. Mamma bjó fjölskyldunni
fallegt heimili á Fjölnisvegi 11.
Hún var vinnusöm á mörgum fé-
lagslegum sviðum og skildi eftir
sig fallegar minningar. En pabbi
vildi opna útflutningsmarkaðinn,
leyfa frystihúsunum að selja af-
urðir sínar á betra verði, og það
passaði ekki einokun SH og SÍS.
Allt var gert til að skaða fyr-
irtæki hans, og loks missti hann
allt, bankarnir tóku húsið og við
fluttum til Brussel. Mamma stóð
sig eins og hetja. Pabbi byggði
upp fyrirtæki. Mamma byggði
upp nýtt heimili. Þegar ég giftist
Michel Czetwertynski fursta og
bjó með honum úti um allan
heim kom mamma oft til að vera
hjá okkur og með sonum okkar.
Hún kenndi þeim margt, um
landið sitt, alþjóðasögu og um
lífið og tilveruna. Hún tók
drengina á skíði, út að sjó og
upp í fjöll. Alexandre og Tinko
minnast hennar með mikilli ást
og aðdáun.
Mamma var þjóðernissinni.
Hana dreymdi um heimili í landi
sínu. Við fall kommúnismans var
það aftur hægt. Hún fékk hús
afa síns og bjó þar fallegt heim-
ili. Þangað flutti hún hamingju-
söm. Hún sat oft undir trjám
sem amma hennar gróðursetti.
Pabbi flutti líka. Mamma gaf út
bók um mömmu sína sem heitir
„Leiðin leiddi til Íslands“. Ísland
var örlagaríkt land fyrir þær
mæðgurnar. Við börnin og
barnabörnin komum oft í heim-
sókn. Þar voru fögnuðir um jól
og á afmælum.
Pabbi lést 2007 og hvílir í
Sant Otylia-kirkjugarðinum við
Budejovice.
Nú hvíla þau þar saman.
Meira: mbl.is/minningar.
Kristín Sigurðsson.
Nadezda
Sigurðsson
Þórir var sá
bræðranna frá
Brekku sem valdi
sér að byggja ný-
býli í túnjaðri heimajarðarinnar
og nefndi Syðri-Brekku. Allir
vita að það kostar átök að
byggja býli upp frá grunni, en
Þóri virtist ekki þykjaþað mjög
erfitt.
Hann eignaðist þar snoturt
býli og gagnsamt bú. Hann var
hæglátur maður, þægilegur í
viðmóti og blandaði stundum
kímni í mál sitt. Hann hafði
Þórir Óli
Magnússon
✝ Þórir ÓliMagnússon
fæddist 3. janúar
1923. Hann lést 28.
október 2015.
Útför Þóris fór
fram frá 6. nóvem-
ber 2015.
góða söngrödd og
söng lengi í kirkju-
kór Þingeyra-
kirkju. Hann sat í
fjölda ára í sveit-
arstjórn Sveins-
staðahrepps og var
oddviti hvert kjör-
tímabilið á fætur
öðru þegar líða tók
á þann tíma. Hann
var skýr maður,
sagður kunna skil
á öllum krókum og kimum
reglugerða um sveitarstjórnar-
mál.
Mótaði sér skoðanir á mál-
um, sem hann leiddi oft til sig-
urs, en gat líka verið fastur fyr-
ir ef því var að skipta. Hann
átti vinsældum að fagna, eng-
um mun hafa komið til hugar
að freista þess að ryðja honum
úr sæti. Því sat hann að þess-
um störfum uns hann kaus
sjálfur að hætta. Hann hefur
trúlega leyst margan vanda
sinna sveitunga.
Jósef Magnússon hóf búskap
á Þingeyrum og bjó þar all-
mörg ár. Jörðin er kostamikil
en erfið, a.m.k. til búskapar-
hátta, sem mest tíðkuðust upp
úr miðri síðustu öld. Þegar
prestsetrið var flutt frá Stein-
nesi til Blönduóss, tók hann
Steinnes á leigu til ábúðar. Það
reyndist heppilegt fyrirkomu-
lag, því þegar hann tók að
sækja eftir því að kaupa jörð-
ina var tregða hjá kirkjunni að
selja.
Eftir alllangt þóf var þó að
lokum á það fallist að selja ábú-
andanum jörðina. Þetta voru
góð málalok, jörðin er úrvals-
góð, öll grasi vafin.
Ég hygg að það hafi verið
stór stund hjá Jósef, þegar
hann stóð þar í fyrsta sinn sem
sjálfseignarbóndi. Ég sé hann
fyrir mér með vægt bros á
vörum, en blikið í augum hans
skærara en oftast áður. Hug-
urinn fullur af fyrirheitum og
framkvæmdagleði, enda kom
hann miklu í verk á skömmum
tíma. Dugnaðurinn brást hon-
um ekki. Hann varð skjótt öfl-
ugur bóndi, enda forðaðist
hann að taka að sér störf af fé-
lagsmálum eða öðru utan heim-
ilis, hann vildi nýta alla sína
orku heima.
Fjölskyldan stóð vel saman
og þegar tímar liðu lét hann
búið í hendur Magnúsi syni sín-
um. Sá hefur haldið vel í horfi,
því á síðari árum hefur sauð-
fjárbúið í Steinnesi verið í hópi
þeirra öflugustu í héraðinu.
Hefur það án efa oft vakið gleði
gamla fjárbóndans.
Á langri ævi hef ég af og til
átt nokkur samskipti við þá
bræður, sem hér hefur verið
minnst örfáum orðum. Öll þau
samskipti voru góð. Þeir voru
báðir einstaklega traustir
menn. Þeir voru drengir góðir.
Ég minnist þeirra með virðingu
og þökk.
Kveðjur mínar sendi ég af-
komendum þeirra og vensla-
fólki.
Pálmi Jónsson.