Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 62

62
SKAGFIRÐINGABÓK
klaufina og gekk líkfylgdin á eftir.
Við krakkarnir sátum þá ein hvers
staðar og horfðum á, oft langa röð af
dökkklæddu fólki sem liðaðist þögult
upp þennan mjóa, bratta sneið ing á
eftir burðarmönnunum sem stundum
þurftu að skipta við aðra að bera,
kannski vegna þess að byrðin væri
þung sem stundum var. Við Óli leik­
félagi minn fórum oft upp í kirkjugarð
og skoðuðum legsteina á gröfum
löng u látins fólks. Það var eitthvað svo
seiðandi við að koma á þennan stað.
Legsteinar af margvíslegum toga úr
steini, marmara, og krossar úr tré og
járni. Víða uxu falleg og gróskumikil
blóm eða jafnvel tré á þessum leiðum,
en önnur voru bara eins og hverjar
aðrar þúfur, vaxnar venjulegu grasi og
fíflum og sóleyjum og öðrum haga­
blómum. Við gengum milli leiðanna,
lásum áletranirnar og töluðum saman
í hálfum hljóðum til þess að raska ekki
ró þeirra sem þar hvíldu.
Úr kirkjugarðinum er líka frábært
útsýni til allra átta. Úti á firðinum rísa
Drangey, Málmey og Þórðarhöfði úr
hafi, en að austan blasir við fjallahring­
urinn frá Hrolleifshöfða og inn á
Blöndu hlíðarfjöll. Í suðri Mælifells­
hnj úkur. Vestan fjarðarins Tindastóll
í norðri, síðan Molduxi, Sauðafell,
Staðaröxl, Kaldbakur og Grísafell.
Skipakomur og athafnalíf
Þegar von var á skipum fórum við oft
upp á Nafir til að fylgjast með sigling­
unni inn á skipaleguna. Þar vörpuðu
þau akkerum og flautuðu, svo undir
tók í fjöllunum. Allan varning þurfti
að flytja á bátum til og frá skipunum
og til þess voru notaðir litlir vélbátar
sem drógu svonefnda uppskipunarbáta
þar sem varningnum var staflað eins
og báturinn bar. Á bryggjunni var spil
til að hífa upp og niður, úr og í bátana.
Eftir bryggjunni lágu teinar fyrir spor­
vagna sem gengu þaðan og upp í
pakk hús. Marga menn þurfti til að
skipa upp og út varningi með þessu
lagi og hjá mörgum verkamanni var
þetta kærkomið atvinnutækifæri, því
atvinna var oftast af skornum skammt i.
Helst var það sláturhúsvinna á haust­
in, því á Króknum var slátrað mörg
þúsund fjár á hverju hausti. Stóð
slátur tíðin yfir frá réttum fram um
veturnætur. Komu stórir rekstrar af
sláturfé daglega framan úr sveit,
austan yfir Vötn, ofan úr Göng uskörð­
um og utan af Skaga. Sláturféð var svo
Úr Tjaldhvammi í
Drangey þar sem
sigamenn höfðust við.
Eig.: HSk.