Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 64

64
SKAGFIRÐINGABÓK
komin út undir Flæðarnar innan við
Krókinn eða á vegamótin ofan við
Sjáv arborg, að nýstárlegt farartæki
nam staðar til hliðar við okkur á göng­
unni. Var þar kominn Árni Daníels­
son á Sjávarborg sem var nýfluttur
þangað. Farartækið sem hann ók var
Chevrolet 4ra dyra Sedan, sem hann
kom með frá Ameríku haustið áður og
stundaði akstur frá bílastöð í Reykja­
vík um veturinn. Hann bauð okkur að
sitja í hjá sér þennan spotta leiðarinn­
ar út á Krókinn, sem við þáðum með
þökkum. Hvílíkt ævintýri! Flosmjúk
sæti og svo heyrðist í vél bílsins líkast
mali í ketti. Og áfram þutum við og
vorum komin á leiðarenda fyrr en
varði. Skyldi ég eiga eftir að upplifa
annað eins ævintýri? Ég sagði ömmu
hróðugur frá þessari upphefð. Þetta
sama sumar komu víst tveir eða þrír
vörubílar á Krókinn, og einn sem fór
fram í Lýtingsstaðahrepp. Man ég
sérstaklega eftir þegar hann kom og
var ekið frameftir, því hann var þá
lítið annað en vélin, grindin og sæti
bílstjórans við stýrið. Ofan á grindar­
bitana voru bundnir plankar og á þá
raðað ýmsum varningi. Við strákarnir
hlupum á eftir bílnum og reyndum að
hanga aftan í honum inn á Flæðar.
Bíl stjórinn sem hét Indriði ók varlega,
þar til hann var kominn út úr bænum
og laus við okkur, en þá jók hann
hraðann.
Manndómsvígsla
Það var fagur vormorgunn og stilli­
logn. Sólin skein í heiði og stafaði á
sjóinn. Hafgolan ekki enn vöknuð til
lífsins. Við þrír jafnaldrar og leikfélag­
ar vorum mættir á sjávarkambinn þar
sem beituskúrarnir stóðu, en flestir
bátar á sjó. Fljótlega bættist í hópinn
einn félaginn, sem var 3­4 árum eldri
en við og búinn að öðlast meiri þekk­
ingu á lögmálum lífsins en við þessir
yngri. Nú kom upp ágreiningur um
hvort heldur ætti að fara upp á Móana
fyrir ofan Nafirnar eða út á Eyri að
veiða sprettfisk. Þá bregður svo við að
sá elsti setur upp mikinn spekingssvip
og verður mjög alvarlegur. Fer að
skim a í allar áttir og tala í hálfum
hljóðum, því nú býr hann yfir leynd­
armáli sem kominn er tími til að karl­
menn á okkar aldri fái fræðslu um.
Svo er mál með vexti, að í fjörunum
og í sjónum leynist skæður óvættur
sem smokkfiskur nefnist og liggur á
því lúalagi að sjúga sig fastan á typpið
á karlmönnum ef hann kemst í færi.
Gegn þessum vágesti er aðeins eitt ráð
og nú er ekki seinna vænna en setja
undir þann leka að þessi skæði óvin­
ur geri okkur mein. Nú varð það að
ráði að við kæmum allir inn í einn
beitu skúrinn sem við sáum að var
opinn, því nú var mál að hefjast handa
með viðeigandi ráðstafanir. Til frekara
örygg is svo við yrðum ekki truflaðir á
meðan þessi athöfn færi fram, skyldi
einn okkar standa á verði og gera við­
vart ef einhverjir fullorðnir sæjust í
grenndinni. Síst af öllu mátti það vera
kvenfólk eða stelpur. Nú var farið inn
í þennan dimma skúr, þar sem varla
sást handaskil væri hurð hallað að stöf­
um, en loftið mettað af salti, veiðar­
færum og tjöru. Einn af þeim yngstu
hafði nú það embætti að standa við
dyrnar og hafa smá rifu og fylgjast
með mannaferðum og urðum við að
skiptast á svo allir fengju nú sína upp­
fræðslu. Svo tók sá elsti til starfa og