Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 60

60
SKAGFIRÐINGABÓK
kúaeigendur skiptust á að hjálpa til
við reksturinn út úr bænum. Sumar
kýrnar voru hálf mannýgar og man ég
einu sinni eftir að ein kýrin, grá með
hvítan hrygg og var kölluð Hryggja,
lagði mömmu mína undir, en kúarekt­
or inn kom þá til skjalanna og lamdi
Hryggju svo hún snautaði burt.
Óþurrkasumarið mikla 1926
Þetta sumar heyjuðu foreldrar mínir á
Reynistaðarengjum, eins og öll árin
sem við bjuggum á Króknum. Legið
var í tjaldi í um það bil viku í senn, en
farið heim um helgar til að afla vista,
baka brauð o.fl. og líta eftir þeim sem
heima voru, en það var amma gamla
með þá Jónas og Harald. Ég var með
þeim í heyskapnum, þó ég hafi nú
verið heldur liðléttur, en ég gerði þá
heldur ekkert af mér á meðan án þeirra
vitundar. Til þess var tekið hve erf ið­
lega gekk að þurrka hey þetta sumar
því dögum saman var veður með þeim
hætti, að eftir drungalega nótt gerði
„dagmálaglennu“, eins og það var
kall að, ágætis sólskin fram yfir hádegi,
en þá dró fyrir sólu og um nón var
komin helli­skúrademba sem bleytti
allt sem þornað hafði um morguninn.
Stytti svo upp undir kvöld. Mollu­
veður með síðdegisskúrum gerði það
að verkum að heyið hraktist og varð
lélegt fóður þegar það loks náðist upp.
Þegar farið var heim um helgar flutti
pabbi með sér á vagninum fullfermi
sem Rauður gamli dró. En mestallur
þessi heyskapur var settur í heystæði,
til þess gert á engjunum. Síðan var
heyið þakið með torfi sem rist var á
staðnum og hnausum hlaðið utan um
heyfúlguna til að verja hana fyrir úti­
gangshrossum, þar til heyinu var ekið
heim á ísasleðum þegar komið var ak­
færi að vetrinum. Á þessum árum átt­
um við tvær kýr, önnur var auðvitað
höfð heima en hina höfðum við með
okkur og fengum að hafa hana í fjósi á
Reynistað og gekk hún með kúnum
þar í haga á daginn. Mamma fór svo
og mjólkaði hana á málum og fékk ég
ævinlega að fara með henni í þann
leiðangur. Það var mikilvægt að hafa
alltaf næga mjólk í þessari útilegu.
Svo höfðum við prímus til kaffihitun­
ar, að sjóða graut og jafnvel fisk að
mig minnir. Eitthvað varð ég að gera
mér til dundurs á meðan þau voru að
slá og raka. Ég var farinn að geta rakað
svolítið og grautað í heyflekkjum,
þeg ar viðraði til þess, en þess á milli
reyndi ég að leika mér að stráum eins
og Jónas Hallgrímsson gerði forðum.
Einu sinni fann ég brot úr girðing­
arstaur sem ég ýmist hafði fyrir bíl eða
skip og lét hann þá fljóta á skurðunum
sem nóg var af, hálffullum af vatni.
Ekkert vatn höfðum við annað en úr
þessum skurðum sem lágu vítt og
breitt um Eylendið, en þess var aldrei
neytt án þess að sjóða það fyrst. Kvöld
eitt þegar við vorum að borða inni í
tjaldinu, gerði ofsastorm af suðvestri
og skipti engum togum að tjaldið
rifn aði og pabbi varð að fella það í
skyndi. Síðan var því nauðsynlegasta
pakkað niður í kassa og sett á vagninn.
Rauður gamli spenntur fyrir og lagt af
stað heim á Krók, því komið var rok,
rigning og hálfgert myrkur og ekkert
skýli lengur. Ég fékk að gista á Reyni­
stað þessa nótt, en daginn eftir var
komið ágætis veður, þau búin að gera
við tjaldið og útbúa sig á ný. Ég hafði
það gott á Reynistað, lék mér við Sig­