Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 70

70
SKAGFIRÐINGABÓK
saman í herbergi og ræddum mikið
saman. Hann hafði mikinn hug á því
að verða stór og sterkur og gerði ýmis­
legt til að stæla vöðvana, strauk hand­
leggina á kvöldin og stóð á höndun­
um. Leið svo fram í lok hundadaga og
allt gekk með friði og spekt. Einn
góðan veðurdag rétt fyrir hádegi kem­
ur Stebbi til mín þar sem ég var að
enda við að moka flórinn og er mikið
niðri fyrir. Sagðist hafa lent í einhverj u
orðaskaki við Ólaf bónda og væri
ákveðinn í að stinga af frá öllu saman
þá á stundinni. Líklega hefur hann
verið farið að langa heim til sín og
seinna kom í ljós að hann hafði gengið
úr vistinni sumarið áður þar sem hann
var í sveit. Nú var ég kominn í mikinn
vanda að mér fannst. Ef Stebbi færi
yrði gengið á mig með upplýsingar
um hvað af honum hefði orðið og þá
yrði ég að ljóstra því upp svo hægt
væri að ná honum áður en hann kæmist
á öruggan stað. Varð úr að ég leiddist
útí að fylgja honum út fyrir túnið til
að byrja með. Við læddumst út
Húsadal í hvarfi frá bænum svo eng­
inn sá til okkar. Kominn var matmáls­
tími þegar við fórum og fólkið komið
inn svo við komumst þetta óséðir. Úti
á Nesflóa var Keflavíkurfólkið í hey­
skap og einhverjir sáu til okkar og
varð að orði: „Nú eru strákarnir að
strjúka frá Hellulandi.“ Við læddumst
eftir skurðum en samt hafði einhver
komið auga á okkur. Nú var of seint
að snúa við og ég lét slag standa og
hélt áfram með Stebba. Yfir Ósabrúna
komumst við víst óséðir og síðan lá
leiðin eftir fjörunni. Þegar við komum
upp að Fornósi stönsuðum við og
réðum ráðum okkar. Stebbi sagðist
fara til frænku sinnar sem bjó á Krókn­
um en ég fór auðvitað heim til
Ólafur Sigurðsson og Ragnheiður Konráðsdóttir á Hellulandi. Ljósm: HSk.